Dan Porter, de baas van Overtime heeft de ambitie om het grootste sportsnetwork van de wereld te worden. Door de rechten van live sport te kopen? Nee, door van jonge onbekende sporters grote helden te maken. Zou dat ook in Nederland werken?

Bij frank.news houden we ervan om ons enthousiasme voor goede plannen door te geven en daarom hebben we gewoon wéér een verhaal over een case op de Recode Podcast. Niet zo lang geleden was daar immers Dan Porter te gast, de CEO van Overtime die een geweldig verhaal had.

Porter werkte in het verleden voor Richard Branson, verkocht met TicketWeb naar eigen zeggen de eerste concertkaarten op internet en had een gamingbedrijf genaamd OMGPOP. Tegenwoordig is hij de baas van Overtime waarin hij veel ambitie heeft gelegd. ,,We willen het grootste global sports network van de wereld bouwen.''

Dat is ambitieus, maar er zit een hele interessante strategie achter die we even in onze eigen woorden omschrijven. Overtime mikt namelijk op Generatie Z en die heeft volgens Porter een totaal andere manier van sport beleven. Terwijl de oudere generaties nog van de live sport waren, gaat het vooral om het volgen van de verhalen in de sport. En dus maakt Overtime veel soapachtige series over jonge talentvolle sporters die gevolgd worden in hun ambitie om de top te halen. In de ogen van Porter 'consumeren' jongeren sport immers net zoals ze naar The Voice kijken; ze volgen hun helden omdat ze zelf ook hun dromen hebben en deze jonge mensen staan dichtbij hen. Ze komen dezelfde barrières tegen en daarom zijn ze interessant om te volgen.

Het gaat om de verhalen
Het gaat dus altijd om de verhalen en bovendien gelooft het bedrijf niet in eigen platforms. Die verhalen spelen zich af op Facebook, Instagram en Snapchat. ,,We hebben geen sites omdat jonge mensen niet naar websites gaan.''

Wat Overtime doet is dat ze de 30,40 meest talentvolle sporter pers sport selecteren en die gaan ze volgen via tweets, films en andere middelen. ,,Het werkt hetzelfde als met sterren op YouTube, jongeren moeten het gevoel hebben dat ze dat ook kunnen halen. De afstand is veel korter dan tot iemand als LeBron James.'' Zo volgde Overtime bijvoorbeeld basketballer Trae Young van The Atlanta Hawks vanaf zijn elfde. Ze betalen geen rechten, maar werken met 2000 jongeren verspreid over de hele wereld die de jonge mensen volgen met een iPhone. Zij nemen de beelden op en door de software komt het in goede kwaliteit op internet terecht.

Soapseries
Deze beelden worden dus geplaatst, maar zij fungeren vooral als 'trigger' om de sporthelden te leren kennen. Overtime heeft dertien soapseries van jonge sporters op YouTube en vier op Snapchat. Die series duren 8 tot 22 minuten. ,,De waarde zit hem in het opbouwen van een community. Mensen leren ons kennen en gaan ons steeds intensiever volgen waardoor je een publiek opbouwt. Dat publiek is interessant voor partijen die daarvoor willen betalen. Wij maken de content die we verspreiden via podcast en video en zo krijgen we steeds meer fans.''

Het businessmodel is natuurlijk gestoeld op het bereiken en vasthouden van jonge mensen en dat gaat dus niet om de grote aantallen, maar om het niveau van betrokkenheid. Via Overtime kunnen bedrijven jonge mensen bereiken en dat gaat via het sponsoren van de shows. Daarbij verkoopt Overtime merchandise van de sporters die het ondersteunt en organiseren ze eigen events zodat ze geen rechten hoeven kopen van de grote events.

Samenwerken met een twintiger
Dan Porter werkt samen met Zack Weiner die als 25-jarige wat dichter op de doelgroep staat dan veertiger Porter. Hij ontmoette Weiner toen hij ontdekte dat de jonge generatie geen live sport meer keek en hij zich afvroeg wat er voor zou terugkomen. Porter zag hoe zijn eigen kinderen niet meer uren live sport keken, maar wel naar geformatteerde shows. Hij wilde die twee inzichten combineren en via via ontmoette hij Zack die destijds 22 jaar was. Heel handig want er zijn nog wel eens investeerders die zeggen: jij mikt op het bereik van jonge mensen, maar zelf ben je oud.''

Samen bouwen
Wat samenkwam was de kennis van jonge mensen van Zack en het vermogen om dingen te bouwen van Porter. ,,Bovendien had Zack een bedrijf gelanceerd op school waarin 300 freelance writers voor hem werkte en dat was de basis voor ons systeem waarbij jonge mensen de content verzamelen.'' Het werkte goed want Overtime haalde inmiddels ongeveer 35 miljoen dollar op om te bouwen aan het wereldwijde sportsnetwork. Want groot moet het worden: ,,Ik wil mijn tijd besteden aan iets groots en betekenisvol.''

Voordat we Overtime 'doorvertalen' naar de Nederlandse markt is het nog aardig om even het gesprek mee te nemen tussen Porter en de interviewer over het geheim van jongeren die naar gamende YouTubers kijken. ,,Het gaat erom dat ze kijken als ze een held hebben. Dat kan hun neef zijn die meedoet aan een schaakwedstrijd, maar ook de YouTuber die ze kennen. Je moet een band hebben met de deelnemers, daarom kijk ik liever naar een voetbalwedstrijd van mijn zesjarige zoon dan naar een profwedstrijd. Het mooie aan kinderen is dat ze nog alles kunnen worden zonder grenzen.''

Daarom gaat Porter een team maken van gamers die samen in een huis in Williamsburg zitten, je ziet hen dus gamen en volgt hun levens.

Talpa & Triple Double
Okay, nu even de stap naar Nederland om te testen of het zou werken want we hebben hier natuurlijk wel een iets andere sportcultuur. Er zijn trouwens wel raakvlakken met 433. Stel dat bedrijf X, bijvoorbeeld een samenwerking tussen Talpa en sportmarketingbureau Triple Double, acht talentvolle sporters zou vinden van een jaar of 12. Dat zijn dus de Ireen Wüsts, Sven Kramers, Frenkie de Jongs, Dafne Schippers(-en) en Max Verstappens van 2027. Er zou daarnaast een soort videoteam zijn van jonge freelancers die hen zouden volgen op de training.

Bovendien zouden Talpa/Giel de Winter geweldige shows maken die zorgvuldig verspreid worden via social media. Talpa zou dat goed kunnen want je doet dus hetzelfde als bij The Voice; je laat zien hoe dromen mogelijk worden. Triple Double zou ervoor zorgen dat adverteerders op die manier toegang krijgen tot een doelgroep die ze op geen andere manier meer kunnen bereiken. Lijkt kansrijk (maar nog niet afgelopuh). Ook in Nederland kijken jongeren de hele dag naar hun gamende helden dus waarom zou je niet ook de allerbeste gamers van Nederland in een huis plaatsen? Want wat ook alweer de grote doorbraak van John de Mol in Nederland?