Candid. Platform
for growth.

Is de topmarketing van GoPro uitgewerkt?

GoPro, het bedrijf achter de bekende actiecamera’s, wordt geroemd vanwege de doeltreffende marketing. Spectaculaire video’s van sporters en celebrities trekken al jarenlang miljoenen kijkers. Maar het gaat niet goed met GoPro. Is de magische formule uitgewerkt?

 
Van surfers in Scheveningen tot snowboarders in de Alpen: de GoPro minicamera’s zijn razend populair. Je kan de actiecamera vastmaken aan je arm, aan het stuur van je racefiets of aan je parachute en de beelden zijn spectaculair. Ook de presentatie van het nieuwste product, een kleine drone, Karma genaamd, ziet er gaaf uit. Met Karma kan je je laten filmen terwijl je aan het joggen bent. Opnieuw levert het spectaculaire actiebeelden op. De promotievideo is inmiddels ruim 13 miljoen keer bekeken.

 
 
https://www.youtube.com/watch?v=vlDzYIIOYmM&t=20s

 
Maar Karma moest worden teruggeroepen vanwege de vele kinderziektes. Het levert grote vertraging op en dat gebeurt op een moment dat GoPro al flink onder vuur ligt. De beurskoersen dalen. Begin maart dit jaar laat zakenbank Goldman Sachs weten geen vertrouwen meer in GoPro te hebben. Eind maart volgt de aankondiging van enkele honderden ontslagen. Ook vorig jaar moesten enkele honderden werknemers het bedrijf verlaten.

 
Consumenten maken GoPro groot 
GoPro is groot geworden dankzij een uiterst effectieve vorm van marketing: user-generated content. Met video’s van consumenten op YouTube en andere social media bereikt GoPro een miljoenenpubliek. Content speelt zo’n centrale rol dat het bedrijf zich positioneert als ‘content company’.  „De camara is hét middel om content te vergaren,” zegt Adam Dornbusch, tot eind vorig jaar GoPro’s hoofd contentproductie. De marketing is gigantisch maar met een klein budget, want je hebt er geen omkijken naar: de consumenten doen het zelf.

„De user-generated content van GoPro verandert de marketing zoals we die kennen,” zegt een analist in 2015 in contently.com. GoPro gaat nog een stap verder dan Red Bull, dat vaak wordt gezien als de oorspronkelijke king of content. Ook Red Bull scoort met spectaculaire actievideo’s, maar er is een groot verschil. Bij GoPro is het te verkopen product geen energiedrankje, maar de camera waarmee je zulke video’s kan maken.

 
Authentieke content 
GoPro is bezig een droom werkelijkheid te maken die het bedrijf in 2014 verwoordt: „Onze producten, eenmaal bij de consument, leveren spannende en authentieke content op. Die verhoogt de aandacht voor GoPro en stuurt de vraag naar onze producten omhoog. Dat, samen met de populariteit van social media, biedt een enorme mediakans voor GoPro.”

Het blijkt te werken. Marketingsites, vooral in de VS, steken hun bewondering niet onder stoelen of banken. Neem een kop als: „Laat je fans hun liefde delen: wat elke brand van GoPro kan leren”. De bezoekcijfers op social media nemen verder toe. Het bedrijf werkt samen met tientallen influencers onder wie skateboarders, popsterren en andere celebrities die aanspreken bij een vooral jong publiek.

 
Partnerships in de reiswereld 
Inventief zijn ook de partnerships van GoPro in de reiswereld. Zo werkt het bedrijf samen met de Marriott hotels. Tijdens hun verblijf krijgen gasten een camera waarmee ze hun avonturen kunnen vastleggen en delen. De site van Marriott toonde lange tijd een videoverslag van een stel op Aruba, gemaakt met zo’n camera. Het is een extraatje voor de gasten en vestigt de aandacht op GoPro en Marriott: iedereen heeft er zo voordeel bij (en het is natuurlijk niet verplicht je beelden te delen).

 
GoPro verliest technische voorsprong  
Maar het succes van GoPro heeft een schaduwkant. GoPro-video’s verrassen door op de juiste momenten te filmen vanuit een bijzonder perspectief, maar de technische kwaliteit van de video’s blijft achter. Het product blijkt eenvoudig te evenaren. Wie nu op bijvoorbeeld Amazon kijkt, ziet tal van concurrenten met vergelijkbare kleine camera’s. GoPro lijkt zijn voorsprong te verliezen.

Begin maart 2017 veegt zakensite Bloomberg de vloer aan met het tot dan toe zo succesvolle bedrijf. GoPro slaagt er niet in producten te upgraden of met goede nieuwe producten te komen om consumenten tevreden te houden. Voor kleine bedrijven als GoPro is dat des te belangrijker – helemaal als low-cost companies in China eenvoudig producten kunnen kopiëren, terwijl Samsung en Apple hun camera’s op de smartphone blijven verbeteren.

 
Waarschuwing uit de bankenwereld 
Een analist van Goldman Sachs waarschuwt begin maart dat de markt voor GoPro-camera’s grotendeels verzadigd is en dat het bedrijf er niet in geslaagd is een ‘mainstream audience’ te bereiken. „We verwachten dat GoPro zal blijven worstelen.”

Het is GoPro tot dusver niet gelukt zo’n breed publiek aan te spreken. En die succesvolle user generated content dan, waarover de marketingwereld zo laaiend enthousiast is? Die blijkt niet bij een breed publiek aan te slaan, maar bij een kleinere groep van vooral liefhebbers van extreme sporten. Niets mis mee, wereldwijd nog altijd vele duizenden jongeren, maar onvoldoende voor verdere groei.

 
Nieuwe marketingtechnieken 
Het bedrijf neemt sinds kort zijn toevlucht tot andere marketingtechnieken. Eind vorig jaar komt GoPro voor het eerst met een TV commercial: ‘Capture Different’.

 
https://www.youtube.com/watch?v=O4IY0Ay63bQ

 
Voor de meeste brands is dat niets bijzonders, zou je denken, maar voor GoPro is een TV commercial een opvallende verschuiving. De spot is niet gericht op een publiek van surfers of snowboarders, maar op gezinnen met kinderen.

„Het is geen gemakkelijke ommezwaai. We hebben succes gehad met onze klantencultuur en dan is het niet eenvoudig zo’n draai te maken,” zegt vice-president marketing Bryan Johnston tegen Fastcompany. „We willen GoPro nu voor meer mensen toegankelijk te maken.” De marketing wordt een mix met minder nadruk op snelle sporten. „Mensen zien bij atleten niet altijd hoe ze zelf in dat verhaal passen. We gaan GoPro democratiseren, zodat we uiteindelijk bij een groter publiek uitkomen.”

Het is nog te vroeg om te zeggen of GoPro de terugslag te boven kan komen. De user-generated content doet het nog steeds goed. De liefhebbers weten wel waarom ze die camera willen, nu nog een breder publiek.
Tuesday, 04 April 2017 | Written by Ralph Rozema

Spotify krijgt het weer voor elkaar

Rapper Boef was met zijn megascore op Spotify deze week niet uit de media weg te slaan. Minder aandacht krijgt die andere succesfactor: dat is Spotify zelf. De streamingsdienst voert vernieuwingen door voor luisteraars en is bezig met een kleine revolutie in gepersonaliseerde advertenties.

 
Nog geen jaar geleden zat rapper Boef (Sofiane Boussaadia) als irritante treitervlogger bij RTL Late Night. Deze week zat hij er als held om te vertellen over zijn nieuwe album, de cijfers op Spotify en hoe het allemaal zover gekomen is. Ali B had hem geholpen zijn imago te verbeteren.

 
Drake versus Ed Sheeran 
In Nederland voert Boef de dagelijkse Spotify Chart aan; wereldwijd behoorde hij even tot de 28 populairste artiesten. Het wereldwijde record op Spotify sneuvelde ook deze week: het album van Toronto hip-hop ster Drake werd op de eerste dag maar liefst 61 miljoen keer afgespeeld. De Britse singer-songwriter Ed Sheeran scoorde net iets lager.

Spotify trekt zoveel luisteraars aan dankzij de populaire playlists. Het algoritme werkt perfect: naast bekende nummers krijg je nieuwe tracks voorgeschoteld die goed passen bij je eigen voorkeur.

De muziekdienst is nu bezig om geluid te kunnen aanbieden op CD-kwaliteit. Niet dat luisteraars ontevreden zijn, maar het streven is topkwaliteit. Minder fijn voor mensen met een gratis account is dat Spotify nieuwe albums eerst alleen aan betalende luisteraars beschikbaar wil gaan stellen. Het is een handreiking naar platenmaatschappijen en artiesten toe.

 
Big data uit audio 
Revolutionair is Spotify als het gaat om advertenties. Of je het wilt of niet, dankzij de uitgekiende playlists slaagt Spotify erin diep in de belevingswereld van de luisteraar te duiken. Die data leveren een schat aan informatie voor adverteerders op.

Tijdens de Advertising Week Europe conference deze week in Londen ging vice-president Danielle Lee van Spotify in op de ongekende mogelijkheden van audio data: ,,Op social media creëren mensen een beeld van zichzelf; bij muziek presenteer je je op je meest kwetsbare momenten.”

Ze onthulde hoe diep Spotify luisteraars volgt:
1. De dienst gaat de luistergewoonten van alle consumenten na om een beter begrip te krijgen van hun stemming, smaak, waarden en mindset.
2. Met de playlists kan de dienst het gedrag van consumenten tot in detail nagaan: niet alleen wat je draait, maar ook wanneer je stopt en op welk moment je een bepaalde advertentie aanklikt.
3. Spotify heeft een ‘real-time moments’-advertentietool ontwikkeld. Daarmee kunnen brands reageren op wat luisteraars op dat moment waarschijnlijk aan het doen zijn, zoals partying, eten of sporten.

 
Valentine’s Day 
Het gaat ver wat Spotify allemaal van luisteraars weet, vindt zakensite Quartz. Vorig jaar liet de streamingsdienst daar iets van doorschemeren tijdens een campagne in de VS. Op grote billboards verschenen playlists met persoonlijke muziekvoorkeuren voor Valentine’s Day.

Onthullend is ook wat de Britten afspeelden op de dag van het Brexit-referendum. Enkele duizenden mensen streamden R.E.M.’s rock hit ‘It is the end of the world as we know it’ op Spotify. Adverteerders krijgen zulke informatie ook en weten nog veel meer. Voor opkomende artiesten als rapper Boef is Spotify een geschenk uit de hemel.
Friday, 24 March 2017 | Written by Ralph Rozema

Hoe Chinees Didi met behulp van Apple Uber gaat verslaan

China is te klein geworden voor taxi-app Didi. Het bedrijf, dat eerder Uber op de knieën dwong, maakt de overstap naar Silicon Valley. Het bedrijf werkt al samen met Apple en Volkswagen. Didi-topman Cheng Wei, afkomstig van internetreus Alibaba, wil wereldwijd aan de gang.

 
Didi Chuxing, zoals het bedrijf officieel heet, werd bekend door de taxioorlog met Uber in China. De strijd kostte beide bedrijven miljarden. Uiteindelijk nam Didi de Chinese tak van Uber vorig jaar over. Uber kreeg daarvoor 17 procent van de aandelen in Didi Chuxing.

De strijd tussen de twee giganten gaat nu een nieuwe fase in. Met het nieuwe kantoor in Californië verhardt Didi de concurrentiestrijd met Uber. Het kantoor staat op steenworp afstand van de campus van Apple, dat vorig jaar een miljard dollar investeerde in Didi. De Chinese onderneming wil niet alleen verder met de taxi-app, maar ook voorloper zijn met zelfrijdende auto’s. Naast de samenwerking met Apple is Didi een partnership met Volkswagen aangegaan.

 
Wereldwijde ambities   
In Februari 2017 verrast Didi al met de oprichting van een international division. „De komende vijf jaar moet Didi een leider worden in de wereldwijde transformatie van de transport- en automobielindustrie,” zegt CEO Cheng Wei in de South China Morning Post.

Zakenblad Forbes riep Cheng Wei vorig jaar uit tot ‘Asia’s business man of the year’. Nu wil Cheng zijn app ook buiten China inzetten. Didi ging eerder al partnerships aan met bedrijven in Zuid-Oost Azië en investeerde 100 miljoen dollar in Lyft, de belangrijkste concurrent in de VS van Uber.

 
Topman Didi werkte eerst voor Alibaba 
Cheng Wei, in de dertig, werkte in het begin van zijn carrière ooit als assistent in een voetmassagesalon. Nu leidt hij een bedrijf met een geschatte waarde van meer dan 30 miljard dollar. Hij groeit op in een stadje in het Chinese binnenland. Via allerlei baantjes komt hij uiteindelijk bij internetwinkel Alibaba terecht. Hij is succesvol in de advertentieverkoop, maar is niet tevreden over zijn baan. Met een vriend begint hij eigen taxi-appbedrijfje „omdat in Beijing geen taxi te krijgen is.” Hij neemt een programmeur in dienst om de app te maken en een ‘professionele taxi-hailer’, die chauffeurs moet overtuigen de app te gebruiken. De app wordt een hit als een sneeuwstorm in 2012 de Chinese hoofdstad treft. Forensen die vast komen te zitten, wenden zich massaal tot de app. Het valt op bij een durfinvesteerder in de stad, die zo’n twee miljoen dollar in Didi pompt. „Als het toen niet had gesneeuwd,” zegt Cheng, „had Didi misschien niet eens meer bestaan.”

 
CEO’s Didi en Uber even agressief”   
De opkomst van internetbedrijven in China hangt samen met de ‘Big Three’: drie Chinese bedrijven die bepalend zijn voor de investeringen in internet startups. Het zijn e-commerce gigant Alibaba, zoeksite Baidu en entertainment portal Tencent. Taxi-app Didi wordt gesteund door Tencent. Verrassend genoeg investeert Alibaba in de enige serieuze concurrent Kuaidi. Na een felle concurrentiestrijd fuseren de twee taxi-appbedrijven uiteindelijk. Cheng Wei wordt al vergeleken met de CEO van taxi-appbedrijf Uber. „Hij is net zo agressief als hun topman Travis Kalanick, het zou een perfecte match zijn,” zegt een investeerder.

 
Legendarische oorlog tussen Didi en Uber 
In 2014 begint Uber met een service voor luxe auto’s in vier Chinese steden, waaronder Shanghai en Beijing. Aanvankelijk nog alleen voor toeristen en expats die betalen in dollars. Een jaar later volgt People’s Uber (vergelijkbaar met UberX), waarbij iedereen met zijn eigen auto passagiers kan rondrijden. Uber werkt samen met zoeksite Baidu, dat de kaarten voor de mobiele app levert. De opkomst van Uber leidt tot stakingen en de politie valt binnen in Uber-kantoren. Maar de regering verbiedt Uber niet, want de app helpt de grote vervoersproblemen in China te verminderen.

De CEO’s van Uber en Didi regelen een onmoeting met elkaar. Cheng Wei begroet Travis vriendelijk: „You are my inspiration.” Maar de twee zijn gewaagd aan elkaar. Tijdens het gesprek zegt Cheng beslist dat Didi Uber zal overnemen. Travis glimlachte alleen, vertelt Cheng later in het boek The Upstarts van Bloomberg-journalist Brad Stone. De concurrentie leidt tot de legendarische oorlog tussen Didi en Uber, die beide bedrijven in een jaar meer dan een miljard dollar kost. Beide subsidiëren eigen ritten massaal. Didi kan het volgens Cheng Wei wel enkele jaren uithouden. Uiteindelijk komt Uber met de vredesvlag. Maar beide bedrijven willen hun investeringen beter kunnen besteden, zoals in experimenten met zelfrijdende auto’s. Uber stemt erin toe China te verlaten. De Chinese tak van Uber komt bij Didi in ruil voor aandelen. Tijdens een borrel spreken de beide CEO’s respect uit voor elkaar. „We zijn de vreemdste bedrijven van onze tijd,” zegt Cheng. „We weten dat deze revolutie een technologische revolutie is en dat we nog maar aan het begin staan ervan.”

 
Big Data 
Didi is nu zo groot geworden dat de Amerikaanse markt aan de beurt is. Het nieuwe instituut van Didi in Silicon Valley is officieel op research gericht, vooral voor zelfsturende auto’s met behulp van Artificial Intelligence. „We gaan samenwerken met steden,” zegt Cheng tegen CNBC. „Met big data en Artificial Intelligence gaan we slimme transportsystemen voor de toekomst maken.” Het ligt voor de hand dat de Amerikaanse concurrent van Uber, Lyft, waarin Didi heeft geïnvesteerd, een ingang zal zijn voor de praktijk.
In het Didi-team zit ook oud-Uber-medewerker Charlie Miller. Hij liet in Wired zien hoe hij via internet kon inbreken in het digitale systeem van een Jeep Cherokee en ongevraagd de auto op afstand kon besturen.

 
Partnership met Volkswagen 
Na Amerika zal het de beurt aan Europa zijn. Didi is al een partnership met de wereldwijde autoverhuurder Avis aangegaan. Ook heeft Didi sinds kort een partnership met Volkswagen, voorlopig vooral op China gericht. De research spitst zich toe op zelfrijdende auto’s en werken in de cloud. In de kern blijft Didi een techcompany die apps maakt. Die apps gaan vergaande gevolgen hebben.

 
 
Monday, 20 March 2017 | Written by Ralph Rozema

Het marketingwonder van Airbnb verklaard

Airbnb verhuurt geen kamers, maar biedt ervaringen. Met persoonlijke trailers van hosts verspreid over zo’n 190 landen, democratiseert Airbnb de marketing. Storytelling door de gebruikers zelf. En het slaat aan, bij jongeren en ouderen. Influencers als Beyoncé en Lady Gaga helpen een handje mee. Maar Airbnb moest van ver komen.

 
Het appartement in de Trump Tower is sinds ruim een week helaas van de lijst van Airbnb geschrapt. Het was een buitenkansje, maar de veiligheid van de familie Trump gaat voor. Tijdens de Olympische Spelen in Rio de Janeiro kon je een kamer huren binnen een stadion met uitzicht op het speelveld. Een kasteeltje in Frankrijk kan ook. Publiciteit over bijzondere locaties gaat bij Airbnb bijna vanzelf.

 
Van Gogh in Chicago 
Neem de nagebouwde slaapkamer van Van Gogh, een initiatief van het Art Institute in Chicago dat bij Airbnb aanklopte. De ticketverkoop voor het museum sprong omhoog en Airbnb was niet uit de media weg te slaan. „Het is de grootste marketing story uit Airbnb’s geschiedenis,” zegt CMO Jonathan Mildenhall, die van een topbaan bij Coca Cola overstapte naar Airbnb.

„We hebben een online tool gemaakt waarmee brands voorstellen kunnen doen zoals met Van Gogh. We gaan graag met andere bedrijven in zee,” zegt Mildenhall in een interview met de krant The Globe and Mail. Hij ziet Airbnb steeds professioneler worden. „We zijn niet langer de disrupter, maar maken deel uit van het travel establishment. ‘Living like a local’ is een groots idee vanuit marketingperspecief, daar kunnen we mee vooruit.”

 
Community Centric Storytelling 
Lange tijd was de kritiek op de organisatie niet mis: van oneerlijke concurrentie met hotels tot het verstoren van de leefbaarheid van buurten. Maar successtories krijgen steeds meer de overhand. Airbnb biedt mensen een inkomen door (een deel van) hun huis te verhuren en brengt mensen bij elkaar. Reizigers ontmoeten locals en dat kan voor beiden een rijke ervaring zijn. Die ervaringen laat Airbnb terugkomen in de marketing. De methode, zoals marketingsite Contently het noemt: rich community centric storytelling. Het gaat om het vertrouwen tussen de hosts en de gasten. En de buurt moet meeprofiteren.

De persoonlijke stories lijken te werken. Ze gaan samen met speelse foto’s en pakkende titels als ‘Brazilian Style: from host to hero’ of ‘Sandy’s impact: opening doors in a time of need’. Authenticiteit is het sleutelwoord en Airbnb hoeft er bijna niks voor te doen. Wie de verhalen leest, krijgt zin om op reis te gaan. De hosts kunnen je – als je dat zou willen – meenemen naar het café om de hoek, je een experience geven die bij een hotel ontbreekt. „Het idee is dat hosts zelf hun verhaal vastleggen,” zegt Mildenhall. Naast verhalen staan er op Facebook ook video’s.

 
Marketingbrein Blecharczyk 
De huidige professionele aanpak staat bijna haaks op de marketing van het begin. Toen Airbnb de crisis uit de begintijd te boven kwam, groeide de organisatie uitzonderlijk snel. Harde en slimme marketingtechnieken, soms op de rand van de illegaliteit, deden hun werk.

Medeoprichter, programmeur en huidig CTO Nathan Blecharczyk was het brein achter de marketing. Vorig jaar nog werd hij als held binnengehaald bij het Startup Fest Europe in Amsterdam, maar weinigen kenden zijn geschiedenis als grootschalig verspreider van spam, zoals Bloomberg-journalist Brad Stone beschrijft in zijn nieuwe boek The Upstarts.

Marketeers in Silicon Valley zijn vaak programmeurs. Ze gaan zover dat ze inbreken op andere sites en klanten van concurrenten rechtstreeks benaderen. Blecharczyk is als tiener al gefascineerd door computers. Hij schrijft een spelprogramma dat hij op internet plaatst en een bedrijf benadert hem voor een opdracht. Dan begint hij een softwarebedrijfje dat hem een miljoen dollar oplevert. Hij betaalt er onder meer zijn studie computer sciences aan Harvard University mee.

 
Strijd met Craigslist 
Blecharczyk geldt als de ‘growth hacker’ bij Airbnb en gebruikt zijn programmeurskwaliteiten om diens product in de markt te zetten. Voornaamste concurrent is advertentiesite Craigslist, waar ook veel appartementen te huur staan. Blecharczyk bedenkt een systeem dat automatisch een email stuurt naar iedereen die een huis of kamer op Craigslist aanbiedt. Zo’n mail ziet er als volgt uit: „We hebben gezien dat je een appartement aanbiedt in plaats A. We bevelen aan het ook te plaatsen op de een van de grootste huizensites in A, dat is Airbnb. Die site heeft drie miljoen bezoekers per maand.” Alle mails zijn hetzelfde, maar toegespitst op de stad. De afzender is altijd een vrouw met een gmail-account.

Ondernemer Dave Gooden verbaast zich in 2010 over de plotselinge populariteit van Airbnb. Hij ontdekt dat Airbnb op grote schaal gmail-accounts registreert en een systeem heeft opgezet om aanbieders op Craigslist te spammen. Blecharczyk legt later uit dat Airbnb buitenlandse contractors heeft ingehuurd die per lead worden betaald. Het systeem zou Airbnb overigens niet zo veel hebben opgeleverd.

Een andere strategie geeft meer resultaat. Airbnb biedt de eigen aanbieders aan hun advertentie op de Airbnb-site in één klik te kopiëren naar Craigslist. Aanbieders krijgen de voordelen voorgeschoteld: „Door te herposten op Craigslist krijg je meer aandacht, terwijl je je zaken via Airbnb kan blijven regelen.” In 2012 onderneemt Craigslist actie en verwijdert Airbnb de tool. Maar inmiddels hebben velen al de overstap gemaakt, ook door de visueel aantrekkelijker Airbnb-site.

 
Magical Trips op Facebook Live 
Airbnb heeft zulke wilde marketingtechnieken inmiddels achter zich gelaten. De organisatie is meer mainstream geworden. Bij de marketing staan nu storytelling en authenticiteit centraal. Zoals bij de ‘real-time magical trips’ in een aantal steden op Facebook Live. „We laten zien wat een trip bij Airbnb betekent,” zegt CMO Mildenhall in Adweek. „Onze strategie op Facebook is een live experience. Je ziet geen acteurs, maar echte hosts. Het is een avontuur dat zich voor je ontvouwt.”

Het streven is dat de hosts video’s uiteindelijk helemaal zelf kunnen maken. Nu gebeurt de editing vaak door Airbnb. De organisatie is bezig software te ontwikkelen waarmee mensen zelf aan de slag kunnen. Het idee blijft hetzelfde. „We hebben geen nieuwe strategie voor storytelling nodig om ons te onderscheiden. Het gaat ons om authenticiteit van connecties tussen mensen. Daarmee onderscheiden we ons, want weinig brands kunnen erop vertrouwen authentiek te zijn.”

 
Dit artikel is een vervolg op het eerdere verhaal over de begintijd van Airbnb: “Hoe Airbnb langs de langs de afgrond balanceerde”.
 
Thursday, 16 March 2017 | Written by Ralph Rozema

Hoe Airbnb langs de afgrond balanceerde

Airbnb heeft een geschatte waarde van zo’n 30 miljard dollar, maar het heeft weinig gescheeld of het bedrijf had niet eens meer bestaan. De kersverse startup kreeg weinig klanten, investeerders zagen niets in homesharing en de schulden van de oprichters namen snel toe. Hoe kwam Airbnb de crisis te boven?

Oprichters Brian Chesky en Joe Gebbia kunnen op een gegeven moment hun appartement in San Francisco niet meer betalen. De Airbnb-website is in de lucht, maar er zijn niet meer dan enkele tientallen klanten. Het lukt niet investeerders te vinden en de twee hebben zich flink in de schulden gestoken. Er moet snel iets gebeuren.

Joe komt met een idee: een granenontbijt rond de presidentsverkiezingen tussen Obama en McCain (2008). Ze bedenken twee verschillende ontbijten die je in feestverpakking kunt bestellen. Ze kopen pakken cereals in een supermarkt, een vriend maakt de verpakkingen. „Toen ik dat hoorde, begon ik me echt zorgen te maken over Airbnb,” herinnert collega Michael Seibel van startup Justin.tv zich. „Waar waren ze in hemelsnaam mee bezig?”

 
Wie wil er nu bij iemand op de sofa slapen?
Dan besluiten Chesky en Gebbia zich op het laatste moment aan te melden voor de startupschool Y Combinator. Daar wordt het idee van Airbnb volkomen van tafel geveegd. „Geen enkele kans. Wie wil er nu bij iemand op de sofa slapen? Hoe wil je dat groots uitbouwen?,” vraagt men zich af. Vervolgens zet Joe een pak met een ontbijtje op tafel. Het heeft ze 30.000 dollar opgeleverd. Hoe klungelig het er ook uitziet, het maakt indruk. „Jullie zijn doorzetters,” zegt Paul Graham van Y Combinator. Ze worden toegelaten ondanks de grote twijfels over de startup. Het zal uiteindelijk de redding van Airbnb betekenen.

De passage is terug te lezen in het boek The Upstarts van Bloomberg-journalist Brad Stone. Ook bladen als The Atlantic en The Telegraph melden de tegenslagen, die Airbnb maar nauwelijks overleefde.

 
De eerste gast: een armlastige designstudent
Airbnb is ooit begonnen als een nevenproject. Chesky en Gebbia, twee afgestudeerde designers, zitten in geldnood. Ze bedenken een kamer te kunnen verhuren tijdens de World Design Conferentie in San Francisco en plaatsen een oproep op internet. Hun eerste gast is Amol Surve, een armlastige designstudent uit India. Ze maken hem wegwijs in de stad en zetten hem ook in om het idee van homesharing te promoten. Dan is al duidelijk dat Airbnb meer wil zijn dan alleen een verhuursite: het gaat om de ervaring en nieuwe vrienden maken. „Ik had geen idee wat voor iemand zou komen,” zegt Chesky tegen Mashable. ,,Toen ontmoette ik Amol, die me later uitnodigde voor zijn bruiloft in India.” In 2012 komt Amol opnieuw naar het kantoor van Airbnb en vertelt hij zijn verhaal, terug te zien op YouTube.

https://www.youtube.com/watch?v=jpxInV9es6M

Chesky en Gebbia wijken door hun design-achtergrond af in de wereld van techbedrijven. Om een goede app te maken gaat een vriend en programmeur het team versterken: Nathan Blecharczyk, die later ook de marketing gaat doen. Ook hij ziet aanvankelijk weinig in Airbnb, maar vooruit, hij wil de website er wel bij doen.

 
Investeerders vegen de vloer aan met Airbnb
Michael Seibel van Justin.tv wil het team wel helpen met de goede contacten die hij heeft in Silicon Valley. Hij introduceert zijn vrienden van Airbnb bij zeven investeerders. Van vijf krijgen ze direct een afwijzing; twee nemen niet eens de moeite om Airbnb een antwoord te sturen. Als Chesky en Gebbia in een café in Palo Alto een ontmoeting hebben met een directeur van Google loopt die halverwege het gesprek weg.

De investeerders twijfelen over de omvang van de markt en twijfelen vooral over de twee oprichters zelf: designers, die in niets lijken op innovators als Mark Zuckerberg of Steve Jobs. Designers vormen een risico, vinden ze. Je kunt beter programmeurs hebben. Daar hebben die investeerders in de loop der tijd grote spijt van gekregen. „We maakten een klassieke fout,” zegt een van. „We keken naar wat ze aan het doen waren, niet naar de toekomst, wat ze zouden kunnen bereiken.”

Hoe precair hun situatie ook is, enige verlichting komt er tijdens de Conventie van de Democraten in Denver, waar Airbnb handig inspeelt op het kamertekort. Zo’n tachtig mensen maken gebruik van Airbnb-accommodaties. Het leidt tot publiciteit in landelijke kranten en dat levert weer nieuwe aanmeldingen op van verhuurders. Maar Denver blijkt een tijdelijke opleving.

 
De ellende tussen oprichting en succes
Silicon Valley-watchers gebruiken een speciale term voor deze fase die een startup doormaakt:  trough of sorrow. Het is het vaak pijnlijke tijdsverloop tussen de vreugde van de oprichting van een startup tot het moment van de eerste successen. Airbnb leert als geen ander de trough of sorrow kennen.

Veel oprichters van startups houden het in die fase voor gezien. Niet het team van Airbnb. Maar net als veel anderen kiezen ze voor een onhandig idee, schrijft Brad Stone van Bloomberg. Zoals het granenontbijt om maar wat geld binnen te halen. Ze moeten wanhopig zijn geweest. „Het was logisch geweest als we toen gestopt waren,” kijkt Gebbia terug. De twee oprichters bellen nog met bedrijven als Kellogg’s om steun voor hun granenontbijt te krijgen, maar krijgen nul op hun request. Dus voeren ze het idee zelf maar uit. Het helpt hen uit de schulden.

 
Vanaf de startupschool gaat het hard
Uiteindelijk kunnen de oprichters bij de startupschool Y Combinator aan de slag. Daar krijgen ze goede adviezen en leren ze van teams van andere startups. Volgens Chesky zijn het de belangrijkste drie maanden in de geschiedenis van Airbnb. Ze gaan in New York aan de slag, waar Airbnb aanslaat. Ze breiden uit naar Europa, waar het snel gaat. Maar ze krijgen ook nieuwe tegenslagen: concurrenten waarmee ze harde strijd voeren en overheden die Airbnb aan banden leggen.

Wat kunnen andere bedrijven leren van de begintijd van Airbnb? Consultant Gijs van Wulfen noemt drie belangrijke lessen.

1: Treed in een vroege fase al in contact met klanten en experimenteer.

2: Pas je concept aan als het niet voldoet aan je normen.

3: Bovenal: persist. Blijf volhouden.

In dat laatste blinken de oprichters van Airbnb uit. Zo leuk is een startup de eerste tijd niet. Het is tegenslag na tegenslag en daar moet je overheen kunnen gaan.

Inmiddels is Airbnb een multinationale onderneming met wereldwijd 21 kantoren. Er werken meer dan 2000 mensen. De organisatie bemiddelt inmiddels in 65.000 steden in 191 landen. De geschatte waarde van Airbnb loopt op tot enkele tientallen miljarden.

Na de omslag lijkt de groei niet meer te stuiten. Maar hoe kon het ineens zo snel gaan? In een komend artikel meer over het marketingwonder van Airbnb.

 
 
 
Thursday, 02 March 2017 | Written by Ralph Rozema

Seattle proeftuin van Amazon

Webshop Amazon probeert grootse dingen eerst in het klein uit: in de straten van Seattle aan de Amerikaanse westkust. Seattle is de thuisstad en het Living Lab van Amazon. Het nieuwste experiment: de Treasure Truck, een klassieke rijdende winkel die van alles bij jou in je straat brengt.

 
De Treasure Truck – de truck met een schat – ziet er in zijn carnavalskleuren en lichten flitsend uit. Het is het idee van de oude bakkerskar, maar dan in een modern jasje. Gaan we met Amazon terug in de tijd?

De winkeltruck past in een trend. Vorig jaar begon Amazon met het testen van een nieuw winkelconcept in Seattle, Amazon Go, met onder meer maaltijden, dranken en snacks. Amazon Go is een fysieke winkel, ingericht met sensors en moderne technologie waardoor een kassa niet meer nodig is. In 2015 begon Amazon al met boekwinkels, eerst in Seattle, later ook in andere steden.

Amazon wil uitbreiden naar producten die niet zo goed online verkopen, schrijft The New York Times. Dat zijn vooral levensmiddelen, verwacht de krant, waarmee de gigant op termijn een forse concurrent van supermarkten zou kunnen worden. De ervaring van consumenten staat daarbij centraal, merkt retailcustomerexperience. Denk aan het plezier dat je in je eigen wijk kan hebben als je de bel van het ijskarretje hoort. Kopen moet ook weer kleinschalig kunnen, een beetje terug naar de menselijke maat.

 
Seattle: van Amazon tot Starbucks
In Seattle kijken ze er nergens meer van op. Seattle werd beroemd door de film ‘Sleepless in Seattle’. Het is de stad ‘waar het altijd regent’. Het is ook de stad van de grote bedrijven. Je kan om Amazon met zijn ruim 25.000 werknemers nauwelijks heen. Starbucks en anderen hebben er hun hoofdkwartier. Die bedrijven testen ideeën ter plekke. Amazon onderzoekt hoe klanten nieuwe concepten ervaren; ook de duizenden eigen werknemers voorzien in feedback. „Seattle is het centrum van het retailuniversum,” zegt brand consultant Herb Sorensen in The New York Times.

Veel inwoners zeggen het te haten dat Amazon de stad overneemt, maar ze zijn erbij als de gigant weer een nieuwtje heeft. Zoals Adam Croft, werknemer op het hoofdkantoor van Microsoft, ook al in Seattle. Hij liet zich verleiden door de Treasure Truck die hij ‘party bus’ noemt, en yes, hij kocht er al een drone en enkele Star Wars-attributen.

Of de Treasure Truck het gaat redden is de vraag. Want wat werkt in Seattle, werkt dat ook elders in de wereld? De fysieke winkels en de truck maken nu een fractie uit van Amazons omzet. Ook inwoners van Seattle vragen het zich af. „Ik weet hoe slim deze mensen zijn,” zegt de eigenaar van een concurrerende en goed lopende boekwinkel in Seattle. „Ik vermoed dat ze wel een idee hebben. Maar ik kan niet bedenken waarom ze het doen.”
Thursday, 23 February 2017 | Written by Ralph Rozema

Hoe topvrouw YouTube het verschil maakt in de tech-wereld

Sinds het aantreden van CEO Susan Wojcicki behaalt YouTube nieuwe mijlpalen. In 2016 zijn er voor het eerst meer dan duizend YouTubers met meer dan een miljoen volgers. Als CEO en moeder van vijf kinderen zet ze zich in voor een goede verdeling tussen werk en privé. En er moeten meer vrouwen in de techwereld aan de top komen.

 
Haar leven verandert als ze haar garage verhuurt aan twee pas afgestudeerde jongens die wat willen prutsen met een eigen bedrijfje. Larry Page en Sergey Brin heten de twee. Wojcicki wordt meegesleept in het avontuur, zegt uiteindelijk haar baan op en gaat bij haar nieuwe vrienden van Google werken.

„Had ik maar zo’n briljante kijk dat ik die twee had uitgekozen. De werkelijkheid was: ik had een huis gekocht en kon mijn hypotheek nauwelijks betalen. En zij zochten goedkope werkruimte,” vertelt Wojcicki aan Bloomberg. De rest van het verhaal is bekend: Larry en Sergey veroveren met Google de wereld. Wojcicki wordt senior vicepresident Advertising & Commerce. In 2014 krijgt ze de leiding over YouTube.

 
Images zijn cool   
Susan Wojcicki is een uitzondering in de techwereld. Ze studeert literatuur en geschiedenis aan Harvard. Ze heeft tijdelijke baantjes, doet een klus bij een startup en raakt dan gefascineerd door de techwereld. Op het eind van haar studie volgt ze een bijvak computer science. Ze vindt werk in Silicon Valley.

Bij Google doet ze de meest uiteenlopende dingen. De jonge startup heeft van alles nodig. Google werkt aan een zoekmachine, maar niemand denkt aan zoeken naar beelden. „Ik dacht: images would be really cool. Je kijkt voortdurend naar nieuwe dingen. Je hebt de vrijheid om te bewegen binnen de company. Dat heeft me veel kansen gegeven.”

 
Adwords en Google Analytics 
Wojcicki komt op een sleutelpositie als senior vicepresident Advertising & Commerce. Ze neemt het voortouw bij de ontwikkeling van de advertentie- en analytische producten als Adwords, Adsense en Google Analytics.

Dan volgt de overstap van Google marketing naar YouTube. Dat lijkt verrassend, maar is het niet, schrijft de Financial Times. Want Wojcicki is zelf de drijvende kracht achter de aankoop van YouTube in 2006. Zij merkt dat de site Google inhaalt op videogebied. Meer bedrijven azen op YouTube, dus haast is geboden. Wojcicki schrijft een business model om de aankoop te rechtvaardigen. „Dat moest snel. Ik ben er een uur mee bezig geweest,” vertelt ze.

Een jaar eerder realiseert ze zich dat er business zit in home made videos. ,,We zagen kinderen op een slaapzaal meezingen met de Backstreet Boys en dat was in China. Op de achtergrond maakten hun roommates huiswerk. Dat was een eerste hit op YouTube en je merkte, wow, dat anderen dat echt wilden zien.”

 
Advertentiegigant   
In 2014 wordt ze CEO van YouTube. „Wojcicki maakte van Google een advertentiegigant van 55 miljard dollar. Haar nieuwe taak: doe hetzelfde bij YouTube,” schrijft magazine Fastcompany bij haar aantreden.

Ze is slagvaardig. Ze voegt nieuwe ad formats toe, komt met streaming video en virtual reality. Ze trekt nieuwe bezoekers aan met eigen series. Ze merkt hoe betrokken kijkers zijn. ,,Ik werd overspoeld met mails. Open brief aan Susan Wojcicki. Doe deze vijf dingen,” zegt ze. Haar eigen kinderen helpen haar verder wegwijs maken op de social videosite. ,,Ik zie sommige video’s voor het eerst en mijn kinderen reageren dan: ‘Hee mam, die staat er al een half jaar op’. Ze kennen vaak het verhaal achter de content en over de makers.”

 
Creators maken YouTube groot   
Ze realiseert zich snel dat het de creators zijn die YouTube groot maken. „Groei van YouTube betekent dat de makers van de video’s groeien, dat zij bekender worden,” legt ze uit. Ze neemt afstand van haar voorganger Salar Kamangar, een introverte techie die op de achtergrond bleef. Al in haar eerste maand heeft Wojcicki persoonlijke ontmoetingen met creators. „Het was voor het eerst dat iemand naar ons omkeek,” herinnert één van hen zich. ,,Zij begrijpt wat we aan het doen zijn . Het gaat om content en talent, niet alleen om een algoritme.”

 
Bethany Motha: tien miljoen volgers 
Vlogger Bethany Mota met ruim tien miljoen volgers belichaamt het succes van Wojcicki’s aanpak: sterren promoten die positief staan tegenover brands en die de aandacht voor YouTube kunnen vergroten. Time magazine riep Mota uit tot een van de 25 invloedrijkste tieners in 2014. Ze vlogt over mode en make-up, heeft inmiddels haar eigen kledinglijn. Ze is een van de vloggers die zichzelf levensgroot terugziet op billboards langs snelwegen en in de metro. Het maakt deel uit van de Wojcicki’s campagne voor de promotie van een selecte groep ‘brand-ready YouTube stars’. Zo kan het gebeuren dat een vlogger zichzelf tegenkomt tussen billboards met Tom Cruise en andere Hollywoodsterren. Het roept ook kritiek op, want YouTube promoot alleen haar allergrootste sterren. Wie bij de subtop zit, moet zelf maar campagnes organiseren.

Wojcicki stimuleert brands om videoseries te maken en daarmee volgers aan zich te binden. Red Bull en GoPro zijn grote merken die het fantastisch doen. Autofabrikant Honda weet millennials te bereiken op muziekplatform Honda Stage met grote artiesten als John Legend en Ariana Grande. De YouTube-kanalen die aan het platform zijn verbonden, zijn populair.

 
CEO en moeder van vijf kinderen  
De YouTube CEO combineert haar baan verrassend genoeg met de opvoeding van vijf kinderen. Dat is uitzonderlijk in Silicon Valley, wat vooral een mannenwereld is en waar werk altijd voor gaat. Maar niet bij Wojcicki, inmiddels bekend van haar pleidooi voor meer vrouwen in topfuncties in de techwereld en voor een betere verhouding tussen werk en thuis. „We hebben als regel thuis geen mail te checken tussen 18 en 21 uur,” zegt ze beslist. „Want als je eenmaal je smartphone in je hand hebt, houd je niet meer op.”

Wojcicki is ervan overtuigd dat moeder zijn ook voor haar baan een voordeel is. „Ik zie mijn kinderen elke dag. Ik merk hoe ze denken over media en hoe ze kijken. Dat probeer ik te combineren met data die we op kantoor hebben.” Bij Google is een kwart van de leidinggevenden vrouw en dat vindt ze te weinig. „Je ziet machtige vrouwen op internet,” zegt ze tegen CNN. „Maar ik zou willen dat er meer zijn. De techwereld kan veel meer vrouwen gebruiken. Ik wil ze ertoe aanmoedigen.”

Ze is een graag geziene gast bij andere media en uiteindelijk komt dat allemaal weer op YouTube terecht. Ze zit vol plannen voor live streaming, 360 graden video, virtual reality. YouTube investeert in alle drie. „Really compelling,” noemt ze VR. „Het kan een belangrijk deel van storytelling zijn in de toekomst.” Creators op de videosite gaan er verder mee aan de gang. En de besten kunnen rekenen op ruime steun van YouTube.
Monday, 20 February 2017 | Written by Ralph Rozema

De marketingoorlog die PayPal groot maakte

Eindeloze oorlogen voerde betaaldienst PayPal in de begintijd tegen concurrenten. Vooral het marketinggevecht met veilingsite eBay, dat met een vergelijkbare dienst kwam, is legendarisch. De oorlog, maar ook het creatieve marktleiderschap, eindigde toen eBay PayPal overnam. Sinds 2015 is PayPal weer zelfstandig en neemt het de ene na de anders startup over.

 
Het geheime instrument van PayPal in de begintijd is de ‘charity bot’. De betaaldienst wil nieuwe klanten winnen en heeft zijn oog op eBay laten vallen. Hackers van PayPal ontwikkelen een bot - een computerprogramma dat zich gedraagt als een persoon - om kleine aankopen te doen op eBay. De bot verplicht de verkopers dan om de betaling via PayPal te laten lopen. Om te voorkomen dat iemand argwaan krijgt, gaan de aangeschafte producten naar een goed doel. Na een test gaat de bot live. Het levert PayPal veel nieuwe klanten op.

In zijn boek The PayPal Wars beschrijft voormalig PayPal-marketeer Eric Jackson de onstuimige begintijd van de betaaldienst. Het boek is inmiddels heruitgegeven en geeft een uniek inkijkje in de wereld van startups in Silicon Valley. Jackson beschrijft de hectische sfeer en de tomeloze energie van het team van vooral twintigers om de startup boven water te houden. Want niet alleen concurrenten bezorgen PayPal hoofdbrekens, ook overheden die processen aanspannen en criminelen die op grote schaal geld proberen wit te wassen via de betaaldienst.

 
Peter Thiel en Elon Musk  
PayPal is voortgekomen uit de fusie van twee startups: Confinity van durfinvesteerder Peter Thiel en X.com van Elon Musk. Thiel heeft een droom: geld overmaken zonder overheidsbemoeienis via het internet. Confinity heeft al een service met de naam PayPal. Ook Musk - nu bekend van Tesla en SpaceX - is bezig met een online betalingssysteem. Hij wordt enige tijd CEO van het gefuseerde bedrijf, maar moet wijken omdat hij de fusie niet in goede banen leidt. Thiel volgt hem op.

Het gefuseerde bedrijf krijgt miljoenen van investeerders, maar concurrenten zitten de startup op de hielen. PayPal koppelt bij betalingen emailadressen aan creditcards. Later ook aan bankrekeningen. Het is een innovatieve methode die aanslaat, maar ook wordt gekopieerd. De strategie van PayPal is om snel zoveel mogelijk klanten te binden en dat mag wat kosten. De kersverse marketeer Eric Jackson krijgt in twee weken een miljoen dollar te besteden. Veilingsite eBay geldt dan als de plek met de meeste person-to-person interacties op het internet. Jackson richt alle direct mail van PayPal op gebruikers van eBay. Verkopers krijgen tools waarmee ze het PayPal-logo bij hun aanbiedingen op eBay kunnen plaatsen. Wie een nieuwe klant voor PayPal aanmeldt, krijgt een bonus van tien dollar. Het aantal gebruikers schiet omhoog.

 
eBay slaat hard terug  
De agressieve campagne gaat ook bij eBay niet ongemerkt voorbij, maar de veilingsite heeft andere plannen. Ebay is bezig met een eigen betaaldienst Billpoint, die direct concurreert met PayPal. Ebay past de site aan, waardoor de eigen betalingsdienst meer in het oog springt. Sommige veranderingen zijn alleen zichtbaar voor verkopers. Bij PayPal zien ze achteruitgang, maar waaraan ligt het? Pas als ze zelf in de rol van koper stappen, zien ze hoe eBay de klantenbenadering heeft aangepast. Billpoint snoept steeds meer klanten weg, al blijft PayPal de grootste.

Ondertussen slaat bij PayPal de crisis toe. De enorme marketingkosten eisen hun tol en de betaaldienst is vooralsnog gratis. PayPal introduceert voor grootgebruikers een upgrade businessaccount waarvoor je moet betalen. Klanten protesteren eerst - had PayPal niet beloofd dat het altijd gratis zou zijn? -, maar uiteindelijk gaan velen akkoord. Ook gaat het bedrijf internationaal en dat begint zijn vruchten af te werpen. Maar er zijn nieuwe investeringen nodig. De nodige kapitaalinjectie komt als PayPal in 2002 naar de beurs gaat.

 
PayPal stunt op eBay Live 
De strijd met eBay gaat een nieuwe fase in. Hilarisch is de aanwezigheid van Paypal op eBay Live, een driedaagse conventie van eBay. Vlak voor het evenement krijgen de PayPal-klanten op eBay een uitnodiging voor een grootse receptie in een nabijgelegen hotel. De organisatie deelt blauwe PayPal T-shirts uit. Een menigte gehuld in blauw loopt naar het congresgebouw. Tijdens de speech van eBay-CEO Meg Whitman zitten honderden toehoorders met hun PayPal-shirt in de zaal. Het kan ook andere congresgangers niet ontgaan zijn.

De marketing is inventief, maar de oorlog eist aan beide kanten zijn tol. Het is een destructieve cyclus die beide organisaties treft. Daar moet een eind aan komen. Achter de schermen leggen de CEO’s met elkaar contact en er komt een doorbraak. Marketeer Jackson hoort het via de media: Ebay neemt PayPal voor anderhalf miljard dollar over en stopt met Billpoint.

 
Uittocht van talent 
Veel medewerkers van PayPal zijn ervan overtuigd dat het de enige uitweg is. PayPal blijft een eigen organisatie binnen eBay, maar de cultuurschok is groot. Een informele startup van twintigers komt terecht in wat velen zien als een bureaucratisch apparaat. De ondernemingsspirit ontbreekt. PayPal’ers klagen over de vergadercultuur en de eindeloze powerpointpresentaties binnen eBay. Er volgt een uittocht van talent. CEO Peter Thiel en uiteindelijk ook marketeer Eric Jackson houden het voor gezien.

In de jaren bij eBay groeit PayPal verder uit. Wat blijft is de worsteling met een dubbelzinnige doelstelling. Moet PayPal vooral voor veilingsites werken of juist een platform zijn voor betalingen daarbuiten? Dat laatste vraagt steeds meer aandacht. In 2015 wordt de knoop doorgehakt: PayPal wordt weer zelfstandig. Al meteen op de eerste beursdag klimmen de koersen omhoog, zoals Fortune laat zien.

 
Braintree: geheim wapen van Paypal  
PayPal is nu een groot betalingsnetwerk, maar niet meer de voorloper van weleer. Dat zijn nieuwe concurrenten die zich vooral op mobiel richten, zoals Stripe van de Ierse broers Collison en de Nederlandse startup Adyen. Maar het huidige PayPal heeft een geheim wapen: Braintree, een startup uit Chicago die het in 2013 overnam. Ook Braintree gebruikt de nieuwste technieken en maakt betalingen mogelijk bij apps van diensten als Uber en Airbnb.

 
Venmo: PayPal’s jongerenbetaalapp  
Huidig PayPal CEO Daniel Schulman profileert zich ook graag met de sociale betaalapp Venmo, waarvan PayPal sinds 2012 eigenaar is. Venmo is populair onder millennials. „Je kan met de app niet alleen betalen, maar dat ook delen met je vrienden en die kunnen daar op reageren. Venmo verandert een transactie in een ervaring,” vat Schulman de app samen. We zijn voorlopig nog niet af van PayPal.
Thursday, 09 February 2017 | Written by Ralph Rozema

Hoe CEO Pichai Google de toekomst in leidt

Pas toen hij twaalf was kreeg het gezin in het Indiase Chennai voor het eerst telefoon. Tegenwoordig is de 44-jarige Sundar Pichai CEO van Google. Hij is de man achter de succesvolle lancering van Google Chrome en de nieuwe toekomstvisie met Google Brain. Hij geldt als bescheiden en onopvallend, maar deze week stapt hij naar voren om hard uit te halen tegen de anti-immigratieregels van president Trump.

 
Sundar Pichai is zelden groot in het nieuws, maar dat verandert als hij deze week in een intern memo een felle aanval doet op Trump. „We zijn bezorgd over de gevolgen voor Googlers en hun families (...) en over barrières om groot talent naar de VS te brengen.” Bloomberg en Mashable maken er onder meer melding van. Pichai besluit om twee miljoen dollar vrij te maken voor organisaties die strijden tegen het anti-immigratiebesluit. Bij het kantoor van Google gaan duizenden werknemers de straat op om te demonstreren tegen Trump. CEO Pichai spreekt hen vol overtuiging toe.

 
Passie voor techniek maakt hem miljonair 
Hij groeit op in de Zuid-Indiase miljoenenstad Chennai. Zijn vader is ingenieur bij een elektriciteitsbedrijf van wie hij zijn passie voor techniek meekrijgt. Hij krijgt de kans om te studeren, eerst in India, daarna aan Stanford University in Californië. Hij werkt enige tijd bij ingenieursbureau McKinsey, waarna hij in 2004 bij Google terecht komt.

„Als kleine jongen was hij al nieuwsgierig naar mijn werk,” vertelt zijn vader aan Bloomberg. „Hij werd aangetrokken door technologie.” Het gezin van vier had het niet breed. Ze hadden een huis met twee kamers. Sundar en zijn jongere broer sliepen in de woonkamer. Ze hadden geen auto, maar alleen een scooter waarvan de vier familieleden afwisselend gebruik maakten. Toen Sundar klaar was met zijn technische opleiding in India, vertrok naar hij naar Stanford met een vliegticket dat meer kostte dan het maandsalaris van zijn vader. Nu verdient hij zelf miljoenen en geldt hij als best betaalde CEO in de Verenigde Staten.

 
Aan de wieg van Google Chrome   
Hij werkt eerst aan de Google Toolbar (de balk binnen Internet Explorer of Firefox waarmee je de Google zoekmachine kan gebruiken) en komt dan met het idee om een eigen browser voor Google te ontwerpen. Daar moet toenmalig CEO Eric Schmidt weinig van hebben. Maar Pichai zet door en krijgt steun van Google’s medeoprichters Larry Page en Sergey Brin. Zijn grote moment komt met de lancering van Google Chrome, die uiteindelijk browser nummer 1 in de wereld wordt. Google Chrome maakt ook de weg vrij voor nieuwe producten als Chrome OS en de Chromebooks.

Pichai krijgt de supervisie erbij over Android, het besturingssysteem voor smartphones. De creator van Android, Andy Rubin, wordt op een zijspoor gezet. Rubin wordt verweten dat hij Android te weinig integreert met de rest van het bedrijf. Pichai weet daar wel in te slagen. Hij kent ook de weg op Aziatische markten als India en China, waar de smartphones met Android een opmars maken. In 2015 wordt hij CEO van Google en dan ook verantwoordelijk voor de afdelingen die gaan over de zoekmachine, online advertising en de videosite Youtube.

 
Pichai denkt groots  
Pichai is anders dan andere techneuten. Hij heeft een open houding, loopt met een glimlach door het bedrijf. Hij is gefascineerd hoe hij grote dingen voor elkaar kan krijgen. „Hij houdt van grote schaal. Ik herinner me hoe hij zijn plan verdedigde om Internet Explorer als browser van de eerste plaats te halen,” zegt Google’s voormalige hoofd speciale initiatieven Christopher Sacca in The Guardian. „Sundar heeft het talent om producten te maken die technisch excellent zijn en ook nog gemakkelijk in gebruik. Hij houdt ervan groots in te zetten,” voegt medeoprichter van Google Larry Page toe.

 
Met Google Brain de toekomst in 
In zijn toekomstvisie verlegt Pichai het accent. Tot voor kort was het devies bij Google ‘mobile first’, maar dat wordt steeds meer ‘A.I. first’. A.I. staat voor artificial intelligence of kunstmatige intelligentie. Het Google Brain Team is al ver met zelflerende computers. Niet computers van bovenaf voorschotelen hoe ze moeten werken, maar ze zelf laten denken, vergelijkbaar met zoals onze hersenen dat doen. Het team heeft door tientallen computers te verbinden daar een model van gemaakt, zoals The New York Times Magazine beschrijft. Het zijn nog lang geen menselijke hersenen, maar het is een belangrijke stap.

De inzet op kunstmatige intelligentie is bijvoorbeeld te merken bij Google Translate, waarbij vertalingen in een aantal talen al verrassend nauwkeurig zijn geworden. Geen houterige zinnen meer, maar natuurlijke zinnen zoals we die in een gesprek gebruiken. Tot dusver gebeurt dat in zo’n acht talen, Nederlands zit daar overigens nog niet bij.

 
Sterrenstatus in India 
Begin 2017 is Sundar Pichai opnieuw in India. Hij bezoekt zijn opleiding waar het allemaal begon: het Indian Institute of Technologie Kharagpur. Het is voor het eerst sinds zijn afstuderen in 1993 dat hij er weer is. Hij bezoekt zijn oude studentenhuis. „Het is een badge of honour,” zegt computerstudent Shashank tegen Quartz, „dat dit ooit Sundar’s hostel is geweest.”

In de middag komen 3.500 studenten bijeen in het openluchttheater. Pinchai vertelt over zijn studententijd, over kunstmatige intelligentie en machine learning die de nieuwe golf in computer science gaan vormen. De duizenden studenten hangen aan zijn lippen. Met zijn status als rockster is het nauwelijks voor te stellen hoe hij vroeger op een scootertje kwam aangereden. Hij heeft ook nog een paar adviezen voor de studenten. „Tegenslagen zijn niet belangrijk, want je maakt een lange reis.” En vooral: „Blijf je passies volgen.”
Thursday, 02 February 2017 | Written by Ralph Rozema

Y Combinator: de startupschool achter Airbnb en Dropbox

Een stelletje ontregelde hackers richtten in 2005 in Californië een school op voor startups: Y Combinator. De aangenomen bedrijfjes krijgen elk ruim een ton om investeringen te doen en worden intensief begeleid. Het is het ongekende succes achter grote namen als Airbnb en Dropbox. Zonder Y Combinator had Airbnb waarschijnlijk niet eens meer bestaan.

 
Twee keer per jaar selecteert Y Combinator in het hart van Silicon Valley uit tal van aanvragen zo’n honderd beginnende startups. Die krijgen elk 120.000 dollar om te investeren en draaien drie maanden mee in een intensief programma. De jonge ondernemers leren vooral veel van elkaar. De belangrijkste voorwaarde: de deelnemers – of ze nu uit de VS, Europa of elders vandaan komen – moeten drie maanden in Silicon Valley komen wonen.

 
Demo Day met investeerders
Gedurende deze tijd verfijnen ze hun techproduct, leggen contact met klanten en leren hun product pitchen. De cursus komt op een hoogtepunt op Demo Day als de oprichters hun product presenteren voor een gehoor van meer dan honderd investeerders.

In Silicon Valley geldt niet elk nieuw bedrijf als een startup. Geen startup is bijvoorbeeld een bedrijfje dat anderen helpt om een website te bouwen. Wel tot de categorie startup behoort een bedrijf dat software verkoopt waarmee iedereen zelf een website kan bouwen. Een startup heeft de potentie wereldwijd klanten te bedienen en kan in een paar jaar uitgroeien tot een miljardenbedrijf.

 
Achtergrond als hackers
De oprichters van Y Combinator zijn hackers. Dat moet je vooral positief zien: programmeurs die zo goed zijn dat ze op belangrijke sites kunnen inbreken. Medeoprichter Robert Morris werd overigens ooit veroordeeld toen hij met zijn Morris-worm onbedoeld een deel van het internet platlegde. De drijvende kracht achter Y Combinator is Paul Graham, die de startups onvermoeibaar van adviezen voorziet. Hij schrijft ook essays die in 2015 alleen al ruim 30 miljoen keer werden aangeklikt.

De gemiddelde leeftijd van de deelnemers ligt zo rond de 25 jaar. „Ze moeten volwassen genoeg zijn om verantwoordelijkheid te nemen, maar het liefst ongebonden zijn,” zegt Graham in het boek The Launchpad. ,,Wie een startup wil, moet er volledig voor gaan. Er is geen ruimte voor iets anders.”

Auteur Randall Stross beschrijft in The Launchpad hoe Y Combinator kandidaten selecteert, de tegenslagen die ze in drie maanden te verwerken krijgen, en de uiteindelijke afsluiting op Demo Day. Niet alle plannen halen het. Sommige veelbelovende deelnemers worden aangenomen met een slecht plan en moeten tijdens de drie maanden met een beter idee komen. Graham kan keihard zijn in zijn oordeel, het is soms huiveren voor de deelnemers. Maar succes is er ook als ze met een goed plan grote investeringen binnenhalen.

 
Cruciale hulp maakt broers miljardair 
Patrick Collison van betalingsdienst Stripe twijfelt of zijn bedrijf het zou hebben gered zonder Y Combinator. „Je eerste klanten werven, kiezen wie je in dienst neemt, deals sluiten met banken en fondsen werven. De partners van Y Combinator waren daar nauw bij betrokken en gaven cruciale hulp,” zegt Collison. Hij en zijn broer John (medeoprichter) zijn inmiddels beiden miljardair.

Airbnb had aanvankelijk moeite om investeerders te vinden. Weinigen zagen iets in het idee om privéhuizen tijdelijk te verhuren. Dat veranderde toen CEO Brian Chesky en twee medeoprichters van in de twintig meededen met het programma van Y Combinator. Al snel haalden ze zo’n zeven miljoen dollar binnen. Drie jaar later volgde nog eens ruim honderd miljoen van bekende investeerders als Andreessen Horrowitz.

 
Mark Zuckerberg komt langs
Tijdens de drie maanden werken de deelnemers vooral in hun appartement aan hun startup. Programmeren, de app testen en optimaliseren. Potentiële klanten benaderen, kijken wat wel en niet werkt. Eén keer per week is er gezamenlijke maaltijd in het kantoor in Mountain View, waarbij ondernemers als Mark Zuckerberg een presentatie geven. Maar de deelnemers praten vooral onderling. Daarnaast hebben ze individuele sessies met de experts van Y Combinator. Wat werkt wel en niet, hoeveel opbrengsten zijn er al, wie neem je aan als personneel, hoe gaat het benaderen van investeerders? De aanpak laat zien waarom buiten Silicon Valley startups moeilijk van de grond  komen: je hebt voorbeelden nodig in je naaste omgeving.

 
Silicon Valley-droom komt uit
Soms moet je een radicale stap zetten en komt een droom uit. De 23-jarige Haisha Chen uit Shanghai studeerde aan de University of Chicago. Tot grote schrik van zijn ouders kochten hij en zijn vriend Guo uit Hongkong een enkeltje San Francisco. De kosten voor hun appartement daar liepen snel op. Maar na vier maanden kregen ze een telefoontje van Y Combinator, die honderdduizend dollar bood in ruil voor 7 procent aandeel in hun beginnende startup, zoals The New York Times Magazine beschrijft. Hun startup Strikingly ontwerpt software waarmee je snel een mobiele website kan maken. Ze verhuisden meteen naar Mountain View. „Ik werd emotioneel geraakt door alle bekende bedrijven die er zitten, zegt Guo. „Ik had er als kind van gehoord. Ik had meteen het gevoel: hier hoor ik thuis.”

Y Combinator (de oorspronkelijke betekenis is een computerprogramma dat andere programma’s aanstuurt) heeft inmiddels concurrentie. In Boulder (Colorado) zit Techstars dat een vergelijkbaar programma aanbiedt. Voor Y Combinator is de concurrentie voorlopig geen probleem. „Het is goed voor de jonge ondernemers,” zegt Graham. „Als wij een fout maken en een goede startup afwijzen, hebben ze elders nog een kans.”

 
Te veel macht
Kritiek is er ook op de programma’s, want door de hoge investeringen zouden de jonge startup ondernemers veel te veel macht krijgen. Investeerders worden steeds meer naar hippe startups getrokken ten koste van andere bedrijven. Ook Y Combinator stimuleert dat. Graham zit er niet mee. Het is zijn business en als die floreert gaat het ook met hem goed.

Graham heeft nog wel een boodschap voor diegenen die een startup willen beginnen. „Negentig procent faalt de eerste keer. Probeer meerdere startups uit, daar leer je van, daarna kan je verder.”
Wednesday, 25 January 2017 | Written by Ralph Rozema

Kan Trump Twitter redden?

Het slechtlopende Twitter maakt furore dankzij Trump. Trump heeft Twitter weer great gemaakt. Een tweetje van Trump over een bedrijf en de aandelen stijgen of dalen. Wie wil niet in een tweet over Trumps plannen horen? Maar of Trump Twitter van de ondergang kan redden is nog maar de vraag.

 
Mark Zuckerberg van Facebook was er snel bij om commentaar te geven op de nieuwe rol van Twitter: “Een clownsauto die in een goudmijn is gevallen.”
De cijfers spreken voor zich. In minder dan vier jaar tijd ziet Trump zijn aantal volgers toenemen van twee naar negentien miljoen. Zijn uitlatingen (met het terugkerende ‘tremendous’, ‘crooked’ en ‘very unfair’) hebben grote impact. De naam Trump werd in december zo’n 40 miljoen keer op Twitter gemeld, tien keer zo vaak als de hele Kardashian-clan bij elkaar, zoals newssite Buzzfeed opmerkt.

 
Marketingdroom
Het moet een marketingsdroom voor Twitter zijn geweest. Geen dag gaat voorbij of tv-zenders, kranten en websites nemen de uitlatingen over met verwijzing naar de @realDonaldTrump-account op Twitter.  Trump heeft een wat dubbele relatie met het medium achter de 140 tekens, dat tot dusver zijn belangrijkste spreekbuis is gebleken. In december nodigde hij de top van de social media uit in zijn Trump Tower in New York, maar Jack Dorsey van Twitter was daar niet bij. Zogenaamd  omdat er geen plaats voor hem was.

 
Trump boos op topman Dorsey
Trump wilde tijdens zijn campagne dat Twitter een #CrookedHillary emoji aanmaakte, maar Dorsey weigerde dat, omdat hij vindt dat Twitter geen politieke keuzes moet maken. Sindsdien botert het niet meer tussen Dorsey en Trump.

Twitter kampte vorig jaar met problemen. Het bedrijf had moeite nieuwe gebruikers aan te trekken en de inkomstengroei nam af. Bovendien verliet een aantal topmensen het bedrijf. Er waren geruchten dat Disney Twitter zou overnemen, maar er volgde geen doorbraak. Nu zou Twitter kunnen profiteren van de opkomst van zijn belangrijkste gebruiker. „Trump is het beste dat Twitter ooit is overkomen,” zeggen analisten. Het is een onbetaalbare steun die het social medium krijgt. Maar de vraag is of het bedrijf in staat is dat om te zetten in zakelijk succes.

 
Twitter mist effectieve marketing
Critici wijzen op het gebrek aan effectieve marketing. Aanvankelijk ging Twitter veel over kleine dagelijkse beslommeringen. Steeds vaker is Twitter de eerste bron voor breaking news. Niet alleen Trump, ook andere politici en topmensen van bedrijven gebruiken het medium om nieuws te melden. Zoals een analist in The Guardian zegt: „De werkelijke waarde van Twitter is de functie van breaking news source. Niet alle gebruikers hoeven zelf te posten. Ze kunnen nieuwsbronnen en celebrities volgen. Die waarde heeft het bedrijf nooit duidelijk gemaakt.”Trump is overigens niet alleen positief over Twitter. Zijn aanwezigheid leidt tot steeds meer agressieve reacties uit diverse politieke hoeken. Zulke uitingen leiden er weer toe dat andere volgers Twitter verlaten.

 
Trump in het Witte Huis
Binnenkort krijgt Trump de beschikking over de officiële @POTUS-twitteraccount van het Witte Huis. POTUS staat voor ‘President of the United States’. Het is nog even afwachten hoe de president daarmee zal omgaan. Gaat hij zich presidentieel gedragen of blijft hij de man die impulsief reageert op alles wat hem niet gezind is. Voorlopig hoeven ze bij Twitter over belangstelling niet te klagen.

Trump geldt als de machtistigte man ter wereld. Hoewel? Wat zou er gebeuren als Jack Dorsey de accounts van Trump en het Witte Huis eenvoudig sluit? En Trump zijn belangrijkste communicatiekanaal in één keer kwijt raakt?  Het zou een kleine revolutie veroorzaken. Maar het is de vraag of Dorsey ooit zo ver zal durven gaan.
Thursday, 19 January 2017 | Written by Ralph Rozema

Peter Thiel, kleurrijk ‘tech-man’ in het Trumpteam

Van Google tot Twitter: de CEO’s van techbedrijven in Silicon Valley moeten weinig hebben van Donald Trump. Maar er is één grote uitzondering: miljardair Peter Thiel, oprichter van PayPal en bestuurslid van Facebook. Hij zit in het overgangsteam van Trump. Wie is Thiel, wat wil hij en welke toekomst ziet hij voor de tech startups?

 
Half december zindert het van opwinding in de Trump Tower in hartje New York. Aanstaand president Donald Trump krijgt de topmensen van de grote techbedrijven op bezoek. Om de beurt nemen ze de met goud afgewerkte lift naar de 25ste verdieping: Jeff Bezos van Amazon, Timothy Cook van Apple, Elon Musk van Tesla, Sheryl Sandberg van Facebook,  Larry Page en Eric Smidt van Alphabet, het moederbedrijf van Google. Ze hebben grote twijfels geuit over Trump, maar zijn gekomen. Trump zit aan tafel naast Peter Thiel, de tech-man in zijn overgangsteam.

Trump laat zich van zijn sympathieke kant zien. „Dit is werkelijk een geweldige groep mensen; er is niemand zoals jullie in de wereld. Wij zullen alles doen om jullie te helpen, we zullen er voor jullie zijn.” De bijeenkomst, beschreven in The New York Times, duurt anderhalf uur, langer dan gepland.

iPhones uit China of de VS?
De campagnetaal is verdwenen. Had Trump niet gedreigd dat Apple al z’n iPhones in de VS moest maken in plaats van in China en dat hij de macht van Amazon zou breken? Zulke uitlatingen hebben de relatie tussen Trump en Silicon Valley op scherp gezet.

Verbazingwekkender nog is de rol van techmiljardair Peter Thiel in het overgangsteam. Terwijl heel Silicon Valley afstand neemt van de presidentskandidaat, doneert Thiel aan de Trump-campagne ruim een ton en spreekt hij op de Republikeinse conventie. Thiel is libertarian, een voorstander van vergaand kapitalisme en open grenzen; Trump wil de grenzen juist sluiten. Maar Thiel deelt met Trump zijn afkeer voor politieke correctheid.

 
PayPal mafia
Peter Thiel is medeoprichter van betalingsdienst PayPal. De oprichters staan tegenwoordig bekend als de ‘PayPal mafia’ met bekende namen als Elon Musk (nu van SpaceX en Tesla) en Reid Hoffman (van LinkedIn). De groep slaat een grote slag als ze na een paar jaar PayPal voor anderhalf miljard dollar verkopen aan eBay. Thiel gebruikt zijn geld om te investeren in talrijke startups. Als een van de eersten steekt hij geld in Facebook en komt in het bestuur. Het maakt hem een van de rijkste en invloedrijkste mensen in Silicon Valley. Op de achtergrond, dat wel. In de speelfilm The Social Netwerk over Facebook komt de acteur die Peter Thiel speelt net een halve minuut in beeld.


Beurzen voor startups
Op de conventie van de Republikeinen afgelopen zomer is Thiel een vreemde eend in de bijt. Hij is homo en voorstander om marihuana te legaliseren, waar de Republikeinen weinig mee op hebben, zoals Bloomberg vaststelt. Thiel is tegen onderwijs aan universiteiten, die erop gericht zouden zijn om iedereen hetzelfde te leren. Hij heeft een eigen beursprogramma opgezet voor studenten die willen stoppen met hun studie om een startup te beginnen. Hij staat bekend om zijn soms wereldvreemde standpunten. In een essay keert hij zich tegen vrouwenkiesrecht, omdat onder vrouwen kapitalisme minder zou gedijen. En hij gaat nog verder: democratie staat het floreren van kapitalisme in de weg. In Trump ziet hij iemand die de puinhopen van de democratie kan opruimen om ruim baan te geven aan kapitalisme.

Thiel wordt geboren in Frankfurt. Als hij één jaar oud is, verhuist het gezin naar Cleveland in de Verenigde Staten. Op jonge leeftijd ontpopt hij zich als een briljant schaker. Hij studeert aan Stanford University (hij maakt zijn studie wel af), werkt enige tijd als jurist, maar gaat uiteindelijk met PayPal aan de slag. Het aanvankelijke idee is om een nieuwe geldeenheid te introduceren waar overheden geen controle over hebben. In de praktijk wordt PayPal een betalingsdienst voor bestaande geldeenheden.

 
Drijvende steden buiten overheidsbereik
Thiel wil dat innovatie ruim baan krijgt en ziet de overheid als remmende factor. Daarom investeert hij in onderzoek naar Seasteading, het plan voor de aanleg van drijvende steden voor de kust. De eilanden moeten buiten de territoriale wateren liggen, zodat de overheid geen enkele regels kan stellen en ondernemingen kunnen bloeien. Maar het is de vraag of het utopia zonder regels er ooit zal komen. Thiel twijfelt er inmiddels zelf aan, zoals hij vertelt aan techsite Wired.
 
Thiel regelt ondergang van Gawker
Hij komt veelvuldig in de media, maar heeft daarmee een ambivalente relatie. In 2016 wordt bekend dat hij tien miljoen dollar heeft gestoken in de juridische strijd tegen de website Gawker, die society news en roddel bevat. Gawker schrijft op een blog dat Thiel homo is en publiceert artikelen over zijn vrienden. Als Gawker een sekstape van worstelaar Hulk Hogan op de site plaatst, komt Thiel met de miljoenen over de brug om hem juridisch te helpen. Een faillissement voor Gawker is onontkoombaar. Zo regelt Thiel dat. Hij benadrukt dat hij ook geld geeft aan een fonds voor goede journalistiek.

 
Liefde voor Startups
Zijn grote liefde zijn de startups in Californië. Hij gaat ze langs, praat met jonge ondernemers en steekt er miljoenen in. Ze moeten zich richten op uitvindingen die er toe doen. „We hoopten op vliegende auto’s, maar we kregen 140 tekens,” is een favoriete slogan van Thiel, waarmee hij Twitter een sneer geeft. Thiel investeert bijvoorbeeld veel in medische en biotech startups, gericht op dna-onderzoek en verlenging van het leven. Hij is erdoor gefascineerd en verwacht dat mensen 120 kunnen worden, schrijft techsite Mashable. Thiel hoopt via Trump meer ruimte te kunnen geven aan veelbelovende startups.

Bij Facebook zijn ze niet zo blij met de steun van Thiel voor Trump. Facebook wil open grenzen, wil goede werknemers uit de hele wereld kunnen halen en dus geen immigratiebeperkingen. CEO Mark Zuckerberg zoekt een tussenweg. „Natuurlijk is Facebook voorstander van diversiteit, we kunnen niet de helft van Amerika vanwege hun politieke voorkeur negeren,” laat hij weten. Er is nog veel onduidelijk over wat de gevolgen van Trump voor social media zullen zijn. Peter Thiel blijft vooralsnog in het bestuur van Facebook. Wellicht denkt Zuckerberg tactisch en blijkt Thiel de juiste link om invloed te houden op de aankomende president.

De bijeenkomst in de Trump Tower krijgt een vervolg. Het idee is om elk kwartaal met een kleine groep tech CEO’s bijeen te komen. Dat zal vooral gaan over technische beroepsopleidingen en immigratie. De techbedrijven opereren internationaal en willen werknemers uit het buitenland kunnen blijven aantrekken. Trump leek daar tijdens het overleg voor open te staan. ,,We willen slimme en talentvolle mensen in ons land,” zou hij hebben gezegd.

 
Thursday, 22 December 2016 | Written by Ralph Rozema

Waar eindigt het marketingsucces van Netflix?

Netflix-CEO Reed Hastings staat op een kruispunt. Want kan de streamingsdienst overleven in de wereld die het zelf heeft gecreëerd? Zullen tv-stations en filmmakers content blijven aanleveren nu Netflix zich steeds meer als directe concurrent ontpopt?  En kan Netflix rivalen als Amazon voorblijven?

 
 
Te midden van de glitter en glamour van het Venetian Hotel in Las Vegas oefent Reed Hastings zijn speech voor de CES, de grote consumentenelektronicashow iets verderop. Hastings kan zijn gehoor maar nauwelijks boeien. Dat gebeurt pas aan het slot, als de CEO bekendmaakt dat Netflix op dat moment wereldwijd gaat. In één klap 130 landen erbij. Je ziet Hastings groeien, de aanwezigen zijn gefascineerd.

Een verslaggever van The New York Times tekent de scène begin 2016 op. Het is de apotheose van jaren werk aan de uitbreiding. De afronding van het project brengt Hastings een zekere rust. „Toen wij in de DVD business begonnen, hadden we nog geen idee dat streaming onze toekomst zou zijn,” zegt hij. Ook was het moeilijk te voorspelen dat Netflix van lokaal naar wereldwijd zou gaan. En van het streamen van films van derden naar eigen, originele series. „Het zijn uitdagingen die we hebben waargemaakt.”

 
House of Cards, experimenteren was niet nodig
Vanaf 2011 voegt Netflix eigen content toe aan de streamingdienst. Van het politieke drama ‘House of Cards’ (2013) tot de hitserie ‘Stranger Things’ in 2016. Acteur Kevin Spacey die de hoofdrol speelt in ‘House of Cards’ herinnert zich hoe Netflix de makers benaderde: „Wij hebben onze data bekeken en weten dat ons publiek deze serie gaat volgen. Een pilot is niet nodig. Hoeveel afleveringen willen jullie maken?” Netflix heeft zulke intieme kennis van de kijkers, dat het niet nodig is eerst te experimenteren.

‘House of Cards’ is vanaf het begin een succes. Vijf maanden later volgt ‘Orange is the New Black’ met opnieuw goede kritieken. Het is een even wonderlijke als onwaarschijnlijke omslag: een techbedrijf op Sillicon Valley dat zich steeds meer ontpopt als wereldwijd televisienetwerk.

 
Wiskunde in Swaziland
CEO Reed Hastings beweegt zich in het hoofdkwartier in Los Gatos van hot naar her. Hij heeft geen eigen kamer. „Mijn kantoor is mijn telefoon,” zegt hij. Hastings groeit op in de buitenwijken van Boston. Als vrijwilliger geeft hij wiskundesles in Swaziland in Afrika. Hij studeert ICT aan Stanford University in Californië en gaat er nooit meer weg. Zijn achtergrond helpt hem om Netflix technisch perfect te maken. Sinds 2011 heeft Netflix een eigen content-delivery network met servers op meer dan duizend lokaties.

 
 
Netflix als grote concurrent
Media- en entertainmentbedrijven zien Netflix als een steeds grotere concurrent. Vooral tv-stations vrezen dat de originele content van Netflix wel eens de ondermijning kan zijn van hun eigen businessmodel. Hastings is niet onder de indruk. Hij denkt dat kijkers hoe dan ook overstappen op internet. De uitdaging is om meer kijkers aan te trekken. „De slag gaat om het winnen van de tijd van de consument,” zegt hij tegen Bloomberg.
Het zijn de consumenten die Netflix steeds weer naar een nieuw hoogtepunt leiden, simpelweg door tips voor films en series met anderen te delen. Netflix dringt geen abonnementen op, maar brengt de films, de spektakels, de series onder de aandacht. De abonnees komen dan bijna vanzelf.

 
Netflix AdAge Marketeer van 2016
Marketingsite AdAge roept Netflix uit tot marketeer van 2016. Niet omdat de marketing zo uitzonderlijk is, maar om het resultaat; dat mensen content eindeloos blijven delen. Het is indrukwekkend, schrijft AdAge, hoe Netflix met hetzelfde gemak kijkers weet te trekken voor een onbekende bovennatuurlijke thriller als voor een tv-serie. Netflix gedijt dankzij mond-op-mondreclame en slaagt erin content te maken die steeds opnieuw wordt gedeeld.

AdAge roemt CEO Reed Hastings om het gebruik van big data, waardoor Netflix weet wat individuele kijkers willen en filmtips op de persoon kan afstemmen. Het is goed doordacht en het werkt. Maar dat kan nog altijd beter. Bij beoordelingen op internet mist Netflix de magie die consumenten noemen over de playlists van Spotify. Sommigen vinden dat die playlists hun eigen voorkeuren beter kennen dan zijzelf. Zoiets lees je niet over Netflix.

 
Lessen in contentmarketing van Netflix
Het Amerikaanse contentbureau NewsCred vindt dat andere bedrijven wel wat kunnen leren van de marketing van Netflix:
1. Maak eigen, originele content. Met het aanbod van eigen producties kan Netflix concurreren met giganten als HBO.
2. Lever series niet per deel af, maar breng de hele serie in één keer. Zo bouw je een hechte relatie met je kijkers op en speel je in op mensen die een hele serie in één keer willen bekijken. Grote kans dat ze hun abonnement zullen verlengen.
3. Gebruik data om persoonlijke tips te geven. Voor de promotie van het tweede seizoen van ‘House of Cards’ lanceerde Netflix tien trailers, elk voor een ander deel van het publiek. Zo legde een trailer bedoeld voor vrouwen het accent op de vrouwelijke hoofdrolspelers. Liefhebbers van dramaseries kregen een trailer met accent op de verwikkelingen en schandalen van het seizoen.
4. Publiceer branded content. Netflix publiceert bijvoorbeeld in magazine Wired over hoe tv verandert door de technologie van streaming.

Amazon Prime
Ondertussen staan de concurrenten niet stil. Amazon kondigde deze maand aan de streamingsdienst Prime Video naar 200 landen uit te breiden. In Nederland heeft Netflix inmiddels vaste voet aan de grond, maar elders kan Amazon wellicht snel terrein winnen. En wat gaan de grote tv-netwerken doen: hun eigen netflixjes lanceren? De tv-netwerken en studios vragen al steeds hogere bedragen voor hun series, waardoor de kosten voor Netflix oplopen. „Netflix zit gevangen in een wapenrace die het zelf heeft uitgevonden,“ zegt analist Michael Pachter in The New York Times. Door de oplopende kosten moet Netflix voortdurend nieuwe abonnees krijgen om anderen voor te blijven.

 
Narcos en de kerstruzie
Het nieuwste succes van Netflix is ‘Narcos’, de serie over de vroegere Colombiaanse drugsbaron Pablo Escobar waarvan er inmiddels twee seizoenen zijn gemaakt. In het centrum van Madrid hangt een gigantische poster voor de serie met de tekst: ‘Oh, blanca Navidad’ (O, witte Kerst), een speelse verwijzing naar de kleur van cocaïne, zoals de krant El País meldt. De regering van Colombia is not amused over de verheerlijking van de man die zoveel geweld heeft gebracht en wil dat Netflix de poster verwijdert. De Colombianen hebben een punt, maar de ophef zorgt voor een wereldwijde publiciteitsgolf voor de serie. Op het kantoor van Netflix houden ze zich maar even op de achtergrond. Zo gaat ook deze keer de publiciteit bijna vanzelf.

 
Monday, 19 December 2016 | Written by Ralph Rozema

Pizzagate met Nederlands tintje

Het zingt nog steeds rond: Pizzagate, een complottheorie over een netwerk dat kinderen misbruikt onder leiding van Hillary Clinton. Onlangs liep een gewapende man de pizzeria in Washington binnen waar het allemaal zou gebeuren. Hij is gearresteerd. Veel meer mensen denken dat het pedonetwerk van de Democraten echt bestaat. Niet alleen in de VS, ook in Nederland.

 
Ook Nederlandse media schrijven over Pizzagate, zoals bijvoorbeeld het AD. Een bericht over het vermeende complot, over de gewapende Amerikaan die de pizzeria binnenloopt omdat hij het met eigen ogen zou willen vaststellen en over de arrestatie van deze man.

Maar het zijn de vooral reacties onder het artikel die de aandacht trekken. Lezers vinden het bestaan van het pedonetwerk aannemelijk. Alleen al de horrorkelders van een verlaten metrostation in de buurt spreken boekdelen. Die zouden terug te vinden zijn in ‘zieke kunst’ die Hillary’s campagneleider John Podesta aan de muur heeft hangen, ‘allemaal verwijzend naar pedofilie’.

Verder zoeken brengt je bijvoorbeeld naar de Nederlandse site xandernieuws. Het is een site die op het eerste gezicht oogt als een volwaardige nieuwsrubriek, maar fake nieuws bevat. De hoeveelheid feiten is overigens indrukwekkend, sommige kloppen wel, andere niet, en het staat vol met gesuggereerde verbanden.

Ontvoering van Madeleine McCann
Herinner je je nog de ontvoering van de Britse peuter Madeleine McCann in Portugal? Dat was vlak bij het huis van de Britse oud-politicus Clement Freud, die kinderen zou hebben misbruikt. Maar wie logeerde er in die tijd in zijn Portugese huis? Juist, Hillary’s campagneleider Podesta.

De New York Times bestempelde Pizzagate direct als fake news. De krant werkt met onafhankelijke factcheckers. Maar een lezer van het AD brengt de NYT in verband met de pedo’s. „De huidige CEO van de NYT is Mark Thompson, die tijdens het Jimmy Savile misbruikschandaal CEO was van de BBC. Hij was verantwoordelijk voor de decennia lange doofpot.” Je mist nog net de vergelijking met het misbruik in de katholieke kerk.

Complottheorie overtuigend gebracht
De reacties en de teksten op xandernieuws zijn op het eerste gezicht overtuigend door de grote feitenkennis die erachter schuil lijkt te gaan. Waar het mis gaat, zijn de verbanden die ze leggen, verbanden waarvoor geen enkel bewijs wordt aangevoerd.

Complottheorieën zijn fascinerend door de vindingrijkheid die je erin terugvindt. Toch vraag je je af wat mensen bezielt zich zo diep in een onderwerp te verdiepen met maar één doel: uiteindelijk de waarheid te verdraaien om iemand of een groep in een kwaad daglicht te stellen. Bij Pizzagate leidde het net niet tot een gewapend treffen, maar dat had anders kunnen uitpakken.

The New York Times heeft inmiddels hard teruggeslagen met een stap-voor-stap analyse van waar Pizzagate vandaan komt. Centraal staan enkele e-mails van John Podesta (verspreid door wikileaks), waarin de term cheese pizza voorkomt. Cheese pizza is afgekort cp en staat dat niet voor child pornography?, vraagt iemand op internetforum 4chan zich af. Vanaf dan gaat het hard. Leden van social media fantaseren erop los en de complottheorie is geboren.

Uiteindelijk wordt Pizzagate voer voor cabaretiers. Stephen Colbert van The Late Show weet er wel raad mee.

 
Wednesday, 14 December 2016 | Written by Ralph Rozema

Miljardairbroertjes Stripe maken ‘business-to-business’ sexy

Ze gelden als even succesvol als disrupting. Ze hebben de steun van grote investeerders als Peter Thiel en Elon Musk. Hun bedrijf Stripe regelt niet alleen betalingen, maar zet startups wereldwijd op de kaart. Onlangs werd bekend dat de oprichters Patrick (28) en John (26) Collison beiden miljardair zijn geworden.

 
De twee Ierse broers hebben met hun bedrijf in San Francisco gedaan wat iedereen voor onmogelijk hield: een business-to-business company sexy maken. Wie waar ook ter wereld een startup begint, kan bij hen terecht. Je bent jong, hebt een goed idee en wil de wereld veroveren. Stripe regelt niet alleen dat betalingen snel en vlekkeloos verlopen, het geeft startups toegang tot nieuwe markten, regelt visa en andere formaliteiten, zodat jonge ondernemers over de hele wereld kunnen werken.

De broers komen vanuit Ierland naar de VS om te studeren: John Collison gaat naar Harvard, Patrick naar het MIT, de Technische Universiteit in Massachusetts. Al na een jaar houden ze hun studie voor gezien en verhuizen naar Sillicon Valley in Californië. Ze hebben in de praktijk gemerkt hoe lastig het is om online geld naar elders in de wereld te sturen en sleutelen aan een oplossing. Dat moet toch met één klik kunnen vanuit het social netwerk waar je je op dat moment bevindt. Hun werkwijze blijkt een schot in de roos.

Trendy Manhatten-hotel
Het huidige kantoor van Stripe ligt in het hart van San Francisco. Bij de receptie staan een paar fietsen tegen de wand. Het geheel maakt de indruk van een hipster lounge van een trendy Manhatten-hotel, zoals een verslaggever van The Irish Times het kantoor beschrijft. Informeel, maar in een sfeer waar ruimte is voor nieuwe, grote dingen.

De broers zijn opgegroeid in het Ierse Limerick. Hun ouders hebben een hotel aan het meer Lough Derg. Patrick herinnert zich nog dat hij zijn eerste laptop kocht. „John en ik begonnen toen onze eerste marketingcampagne: om onze ouders te overtuigen een snelle internetverbinding te nemen,” vertelt hij The Irish Times. ,,Dat kostte een paar jaar. We leerden ervan om investeerders te zijn voor de lange termijn.’’

Als tieners beginnen de twee hun eerste onderneming Auctomatic, dat tools levert voor veilingsites als eBay. Nog voor hun twintigste verkopen ze het bedrijf voor zo’n vijf miljoen dollar. Auctomatic blijkt een goede leerschool voor Stripe.

Van credit cards tot bitcoins
Stripe begint in 2010 als online betaaldienst. Het bedrijf levert software om online betalingen te kunnen ontvangen via credit cards, mobiele diensten als Android Pay en Apple Pay en in de vorm van bitcoins. Het sleutelwoord is eenvoud: transacties moeten met zo min mogelijk handelingen te regelen zijn. De eerste klanten, zo meldt Bloomberg, zijn kleine Amerikaanse techbedrijven. Maar Stripe groeit snel uit tot directe concurrent van gigant Paypal.

Stripe krijgt inkomsten door een klein percentage van elke transactie in te houden. Vergeleken met Paypal is de software simpeler en de structuur in de tarieven overzichtelijker. Stripe is goedkoper voor kleine, beginnende startups. Grotere ondernemingen zijn goedkoper uit met Paypal. Maar Paypal is verouderd en geldt als bureaucatisch. Stripe is nieuw, rekent af met onnodige regels en straalt energie uit.

Trump en Clinton als klant
Het bedrijf weet klinkende namen als klant te werven, waaronder Adidas, Shopify, Pinterest en Twitter. En dat gaat steeds verder. Stripe speelt ook een rol bij de presidentsverkiezingen. Drie Amerikaanse presidentskandidaten (Trump, Clinton en Sanders) hebben de software van Stripe bij hun fondsenwerving gebruikt. Inmiddels is het bedrijf actief in 25 landen; in Nederland loopt een bètatest.

Stripe, Braintree en Adyen schudden bankwereld op
Zakenbladen Forbes en Inc. Magazine wijzen erop dat Stripe nog een relatief kleine vis is in de financiële wereld. De transacties van Stripe besloegen vorig jaar zo’n 20 miljard dollar. Bij gigant First Data was dat 1700 miljard in de VS alleen. Stripe gaat ver met vernieuwingen, maar heeft ook daarin concurrentie. PayPal kocht in 2013 Braintree, dat deels vergelijkbaar is met Stripe. Ook de Nederlandse startup Adyen, schrijft The Wall Street Journal, is een directe concurrent. Het is een strijd op het scherpst van de snede.

Stripe Atlas: de wereld openen voor startups
Stripe zet in op meer dan betalingen alleen. Begin 2016 komt het bedrijf met een nieuw product Atlas, dat startups waar ook ter wereld moet helpen om business te doen in het buitenland. Stripe wil bureaucratische obstakels wegnemen, zodat ondernemers daar geen tijd aan verliezen. Atlas richt zich op startups in Afrika, Latijns-Amerika, het Midden-Oosten en delen van Azië. „Een groot deel van de economische groei zal van deze regio’s komen. We willen ondernemers daar graag bereiken,” zegt Patrick Collison in The New York Times. De startups waar Stripe mee werkt, krijgen advies over belastingen en wettelijke regelingen en faciliteiten bij het opzetten van webservices.

De broers willen met Stripe de wereld voor startups financieel open gooien. Het past in het streven naar een wereld met open handel. Het is nog onduidelijk in hoeverre Trump, die de markten in de VS wil beschermen, daar paal en perk aan gaat stellen. Stripe focust nu nog op de VS, maar wil startups dezelfde faciliteiten ook voor markten in andere landen gaan aanbieden.

Elon Musk en Peter Thiel
Opvallend is dat mede-oprichters van Paypal nu investeren in Stripe. Onder hen zijn Peter Thiel en Elon Musk, de man achter Tesla en SpaceX. Ze zien veel in de visie van Stripe, maar uiteindelijk is veel terug te voeren op de broers Collison zelf, die een perfect duo vormen. John let goed op de operationele discpline voor de korte termijn. Patrick is meer de dromer en kijkt liever tien jaar vooruit. Investeerders lopen met hem weg. Zoals een van hen het verwoordt: „Hij is slim, denkt dingen door, is charismatisch, een goede leider. Het is zeldzaam dat allemaal in één persoon te vinden.”

Stripe waakt ervoor de fouten te herhalen die Google en Paypal hebben gemaakt. Bill Alavarado  die deel uitmaakt van het team verwoordde dat het scherpst in magazine fastcompany: „Google en Paypal zoeken een eigen relatie met de klanten van bedrijven. Wij maken ontwerpen voor snelle transacties, ja, maar ook zodanig dat jullie als startup zelf controle kunnen houden over jullie product en jullie klanten.”

 
Monday, 12 December 2016 | Written by Ralph Rozema

Nu al legendarisch: ‘Tech Battle’ tussen Facebook en Snapchat

Snapchat, het speelse social netwerk van Evan Spiegel, bereidt zich voor op een beursgang volgend jaar. De app die zo populair is onder jongeren, bezorgt Facebook CEO Mark Zuckerberg hoofdbrekens. Facebook kopieert het ene na het andere element van Snapchat, maar de meeste slaan niet aan. Facebook heeft een achterhaald imago. Snapchat is jong en hip.

 
Met een waarde van zo’n  350 miljard dollar is Facebook nog steeds het grootste social netwerk ooit. Het bedrijf kocht veelbelovende concurrenten als Instagram en Whatsapp op. Weinig bedrijven buiten Google en Apple kunnen zich als directe rivalen beschouwen. Maar met Snapchat kan dat wel eens anders uitpakken. Analisten schatten dat Snap (de nieuwe naam nu het bedrijf naar de beurs gaat) een waarde krijgt tussen de 20 en 25 miljard dollar.

 
Automaat met de videobril Spectacles
Onlangs presenteerde ‘Snap’ slim doordacht de nieuwe zonnebril met camera: Spectacles. Niet tijdens een groots persmoment, niet in de drukke stad, maar in een automaat in een vrolijke straat langs het strand in de buurt van het hoofdkantoor in Venice. Lang rustig bleef het niet, want de rijen dienden zich aan. Facebook heeft de groeistuipen achter de rug. Zuckerberg heeft geleerd hoe hij een groot bedrijf moet leiden en andere kan overnemen. Snapchat is jonger, kent onverwachte wendingen en zit flink in de groei. Spiegel heeft, zo meldt Forbes, al 33 keer een bedrijf opgericht en elke keer ging het mis. Nu weet hij hoe het moet en is hij vastberaden.

 
Drie miljard voor bedrijf met zes werknemers
De rivaliteit tussen Zuckerberg en Spiegel dateert van 2012. Zuckerberg had zijn oog op Snapchat laten vallen en nodigde Spiegel bij hem thuis uit. Hij bood drie miljard dollar voor een bedrijfje dat in die tijd zes werknemers telde. Maar Spiegel maakte zich in één keer legendarisch door het miljardenaanbod af te slaan. Was het hem naar het hoofd gestegen? Of waren er adverteerders die zoveel in Snapchat zagen dat ze hem onder druk hadden gezet? Sindsdien is Snapchat alleen maar verder gegroeid. Facebook heeft tal van elementen van Snapchat gekopieerd, maar meestal zonder groot succes. Nu is het de beurt aan Snapchat om te proberen het financiële succes van Facebook te evenaren.

 
Brand advertising bij Facebook en Snapchat
Facebook domineert samen met Google de digitale advertentiemarkt. Bijna de gehele groei aan digitale advertenties komt voor rekening van de twee giganten, meldt techmagazine Mashable. Facebook scoort vanwege de omslag die het heeft gemaakt naar smartphones en video. Brand advertising die traditioneel naar tv gaat, is steeds meer op Facebook te zien. Snapchat richt zich op precies dezelfde brands, maar op een andere manier. Zo krijgt een aantal premium media brands ruimte op het Discover Platform van Snapchat. Met de nieuwe Spectacles videobril komt het bedrijf met nieuwe mogelijkheden om video’s te delen. Snapchat mikt voor volgend jaar op een miljard dollar aan advertentieinkomsten. Snapchat heeft minder kosten dan de concurrenten, schrijft CNBC. Dat komt doordat Snapchat minder data bewaart en voor opslag gebruik maakt van de Google Cloud.

 
Snapchat is persoonlijker
Jongeren stromen massaal naar Snapchat toe. Het geheim is dat het netwerk niet alles bewaart en dus is het niet erg als je foto of video niet perfect is. Op Facebook kan iedereen meekijken; op Snapchat zijn je posts alleen voor je vrienden. Het maakt Snapchat persoonlijker en in de ogen van veel jongeren leuker.
Facebook mist de sprankelende vernieuwingsdrang van Snapchat. Toch doet ook Zuckerberg van alles om Facebook bij de tijd te houden. Hij zet in op video en vooral live video. Als er concurrenten zijn, koopt Zuckerberg die het liefst op of kopieert hij succesvolle formules.

 
Wat kopieerde Facebook van Snapchat?
Deze elementen heeft Facebook van Snapchat gekopieerd:

1. Het begint in 2012 met Poke, een pure kloon van Snapchat voor het versturen van vluchtige beelden. Die app verdwijnt na korte tijd.
2. In 2014 komt Slingshot, eveneens een kloon van Snapchat, maar met eigen elementen, zoals de mogelijkheid om een antwoord in beeld te vragen voordat iemand het verzonden beeld kan openen. Slingshot stopt na een een jaar.
3. In 2015 komt er een test om vluchtige beelden te versturen via Messenger. Die mogelijkheid komt in 2016 standaard in Messenger.
4. Een maand later komt Facebook met een kopie van Snapchat’s populaire Stories. Leden kunnen met al hun volgers video’s en foto’s delen die 24 uur blijven bestaan. Facebook brengt het onder bij Instagram (waarvan het eigenaar is) in de vorm van Instagram Stories. Dat is een succes.
5. Dan komt Facebook met Lifestage. Deze keer geen rechtstreekse copie, maar een nieuwe app gericht op tieners met precies dezelfde look en feel als Snapchat. Via de app kunnen gebruikers een videoreeks maken die een happy en sad face toont, laat zien hoe ze dansen, wie hun beste vriend is, etc.
6.Stories komt ook in Whatsapp met de naam Status. Facebook (eigenaar van Whatsapp) is begonnen met het testen ervan. Gebruikers kunnen er foto’s mee nemen, stickers en tekeningen overheen plakken en ze delen voor 24 uur, precies zoals dat bij Snapchat gebeurt.
7. Vanaf november 2016 brengt Facebook de nieuwe app Flash voor vluchtige video’s met augmented reality lenses, vergelijkbaar met de maskers van Snapchat. Flash is eerst alleen in Brazilië beschikbaar. (Zie onder meer The Guardian.)

 
Ook app in Azië wijst Zuckerberg af
In Azië probeert Facebook in 2016 een app over te nemen die lijkt op Snapchat: Snow, eigendom van de Koreaanse firma Naver. Maar Zuckerberg krijgt nee te horen. Snow heeft al meer dan 80 miljoen downloads en groeit snel. Ook The New York Times wijst op het succes van Snow. Vroeger konden apps uit de VS bijna vanzelfsprekend groeien in de rest van de wereld, tegenwoordig zijn er steeds vaker lokale varianten.

The Guardian steekt in een commentaar de draak met al het gekopieer door Facebook. „In 2030 zijn er meer Facebook-clones van Snapchat dan atomen in het universum. En waarschijnlijk zal Snapchat dan nog steeds populairder zijn onder tieners.”

Maar Spiegel is er nog niet. Hoe succesvol Snapchat ook is, de app moet bewijzen dat het de verwachtingen van de beurzen straks kan waarmaken. Business Insider vergelijkt de strijd tussen Spiegel en Zuckerberg met die tussen Steve Jobs van Apple en Bill Gates van Microsoft: het wordt legendarisch, een tech battle for ages.
Monday, 05 December 2016 | Written by Ralph Rozema

Kan Facebook het vertrouwen terugwinnen?

Wat Mark Zuckerberg maar niet voor elkaar krijgt, lukte tech-studenten in 36 uur: Nepnieuws op Facebook eruit fileren. Facebook kondigt nu zelf maatregelen aan, maar is dat genoeg om het geschonden vertrouwen te herstellen? Nep-berichten worden nu eenmaal het meest gedeeld.

 
Niet alleen politici, ook bedrijven ondervinden last van fake news op Facebook. Bij Pepsi daalden de aandelen door een verzonnen quote. Mark Zuckerberg wil fake nieuws op Facebook uitbannen, maar of dat gaat werken is de vraag. Trump is waarschijnlijk niet dankzij Facebook gekozen, maar in andere landen heeft Facebook verkiezingsuitslagen sterk beïnvloed.

 
Clint Eastwood niet dood 
CEO Mark Zuckerberg postte op vrijdag een bericht op Facebook over fake nieuws en hoe Facebook dat wil aanpakken: „We take misinformation seriously.” Het bericht ernaast toonde een foto van acteur Clint Eastwood met als kop  „Clint Eastwood gone at 84” en met een link naar een ‘news’-site. Dat nieuws bleek fake. Clint Eastwood is helemaal niet overleden.

Iedereen ziet andere berichten op Facebook, maar dit overkwam Geoff Colvin, senior editor bij zakenblad Fortune. Amerikaanse media reageren sceptisch op de mededeling van Zuckerberg. Ja, hij heeft serieuze intenties om fake nieuws aan te pakken, maar laat het eerst maar ‘ns zien.

 
Amerikaanse tech-studenten lukt het wel    
Verrassend genoeg slaagden vier Amerikaanse techstudenten er vorige week binnen 36 uur in een programma te maken dat fake en echt nieuws uit elkaar houdt. De extentie voor Google Chrome analyseert de links die bij een nieuwsartikel staan en checkt of die links het artikel inderdaad ondersteunen en of de bronpagina’s betrouwbaar zijn. De artikelen krijgen een label of ze verified of niet zijn. De extentie, beschreven in The Washington Post, wordt nog verder uitgewerkt. Helemaal waterdicht is het overigens niet.

De onware berichten op Facebook komen volgens The New York Times vooral van scammers, mensen die fake news publiceren met maar één doel: er flink aan te verdienen. Hoe meer clicks je krijgt, hoe meer je verdient aan advertenties. Dat liep vooral rond de verkiezingen uit de hand. Sommigen van de scammers publiceerden zowel fake berichten over Donald Trump als over Hillary Clinton. Maar de berichten over Trump kregen meer clicks, dus staken ze vooral daar energie in. Zo nam het aantal berichten over Trump snel toe.

 
Fake news meer gedeeld dan echt nieuws
Fake nieuws is vaak overdreven, het verrast en wordt daarom snel gedeeld. Onderzoek van Buzzfeed laat zien dat de top 20 fake nieuwsberichten veel meer engagement (shares, likes en comments) oplevert dan de top 20 berichten van professionele nieuwssites waar feiten worden gecheckt.

Tijdens de Amerikaanse verkiezingen gaat het los. Onjuiste nieuwskoppen als  „De Paus steunt Trump” of „Trump loopt voor bij de popular vote” gaan viraal op social media. Niet alleen aanhangers delen zulke berichten, maar soms ook politici die weten dat het om fake berichten gaat. Vele nepberichten bleken afkomstig van een groep hackers uit Macedonië, die er veel geld mee verdiende.

In sommige andere landen heeft Facebook grote invloed bij verkiezingen. Zoals bij de verkiezing van de Filipijnse president Duterte die in het nieuws kwam vanwege het laten doodschieten van drugdealers. Een woordvoerder van Duterte deelde op Facebook een foto van een meisje dat was vermoord door een drugsdealer. Later bleek die foto gemaakt te zijn in Brazilië. Maar de wijdverspreide post had zijn werk al gedaan. Ook in Indonesië heeft Facebook grote invloed op de stembustrijd gehad, meldt The New York Times.
 
Aandelen Pepsi gedaald door fake quote
Naast politici ondervinden ook bedrijven last van Facebook, schrijft Fortune. Neem bijvoorbeeld Pepsi. Een ‘news’-site met de naam TruthFeed citeerde de CEO van Pepsi, die aanhangers van Trump zou hebben opgeroepen „to take their business elsewhere.” Trump-supporters riepen op tot een boycot waardoor de aandelen daalden. Maar de quote bleek verzonnen. De CEO had het nooit gezegd.

De vraag is in hoeverre Facebook hiervoor verantwoordelijk is. Is een telefoonbedrijf verantwoordelijk voor wat mensen zeggen, vraagt Mashable zich af. The New York Times vindt dat Facebook wel degelijk verantwoordelijk is, omdat het de verspreiding van fake berichten faciliteert.

 
Zuckerberg kondigt maatregelen aan
De belangrijkste maatregelen die Zuckerberg wil nemen zijn:
1. Stronger dectection – nieuwe algoritmen die fake stories aanwijzen
2. Easy reporting -  wie een fake story ziet, kan dat laten weten
3. Third Party verification – de inzet van fact checkers van buitenaf
4. Disrupting fake news economics – fake nieuws uitsluiten van advertenties

 
De eerste maatregel is puur techniek. Het lukte Facebook al eerder om zo clickbait (misleidende koppen) grotendeels uit te bannen. Techniek kan bijdragen, maar niet mensen volledig vervangen. Afgaan op meldingen van leden van Facebook lost niet zo veel op, want ook die meldingen moet je checken. Werken met externe fact checkers is een goed idee, alleen je hebt nogal wat fact checkers nodig om heel Facebook langs te gaan. Kortom, goede intenties van Zuckerberg, maar niet de definitieve oplossing.

Een analist van socialmediatoday gaat nog een stap verder. Ook als het probleem van fake news is opgelost, ben je er nog niet. Veel ingrijpender is dat Facebook je alleen berichten laat zien die aansluiten op berichten die je eerder hebt aangeklikt. Heb je ooit gezocht op een politieke partij, dan krijg je vooral posts van hen te zien. Het is die ‘echo chamber’, schrijft socialmediatoday, die mensen eenzijdig informeert. Ze horen maar de helft van het verhaal.

 
Krijgt Facebook terecht de schuld?
Techsite Mashable pleit ervoor dat Facebook harde maatregelen neemt. Sluit iemand die een fake nieuwskop brengt voor een half jaar uit van Facebook. Maar Mashable neemt het ook op voor het sociale netwerk. „We moeten stoppen Facebook de schuld te geven en zelf verantwoordelijkheid nemen voor wat wij delen op social media en hoe wij stemmen. Facebook heeft niet op Trump gestemd. De leden van Facebook hebben dat gedaan.”
Wednesday, 23 November 2016 | Written by Ralph Rozema

Hoe overleeft merk Lego zijn tweede crisis?

Lego gold als voorbeeld van perfecte marketing en branding. Toen het eind jaren ’90  dreigde mis te gaan, vond het bedrijf zichzelf opnieuw uit en kwam met spectaculaire vernieuwingen: van The Lego Factory tot The Lego Movie. Maar nu gaan de verkoopcijfers in vooral de VS naar beneden.

 
Hoeveel legostenen zijn er eigenlijk op de wereld? Op de website van Lego staat een hint: elke inwoner op aarde bezit gemiddeld 86 legostenen. Je kan zelfs een trap naar de maan bouwen: daarvoor heb je 40 miljard stenen nodig, maar dat is nog altijd minder dan de hoeveelheid legostenen die in een jaar wordt geproduceerd.

 
Consistente look and feel 
De sleutel van het succes van Lego is de consistente look and feel van het merk, schrijft Adweek. Koppel dat aan de kleine aanpassingen die Lego heeft doorgevoerd om bij de tijd te blijven en je hebt het marketinggeheim in een notendop.

Het begon als klein timmermansbedrijf in de jaren ‘30 in de Deense plaats Billund. Drijvende kracht was Ole Kirk Kristiansen, tiende zoon van een arme Deense familie. Aanvankelijk maakte het bedrijfje houten speelgoed, waar in een tijd van depressie overigens weinig vraag naar was. Tien jaar later deden de eerste plastic steentjes hun intrede.

Opvolger en zoon Godtfred realiseerde zich in de jaren ‘50 het potentieel van de legostenen als ‘creatief spel’. Kinderen moesten met de stenen kunnen maken waarover ze droomden.  Vanaf dan gaat het hard. In 1980 heeft 70 procent van alle West-Europese gezinnen met kinderen onder de 14 jaar legostenen in huis.

 
Paranoia rond kinderspeelgoed 
Maar rond 1999 komt de terugslag. Het lijkt wel alsof Lego ineens op instorten staat. Analist Lindsay Kolowich noemt als belangrijkste reden de geslotenheid van het bedrijf.  Er lijkt een soort paranoia te ontstaan rond producten voor kinderen. Sommige ouders dreigen Lego voor de rechter te slepen, omdat het bedrijf ideeën van kinderen zou stelen. Lego reageert door productideeën van buitenaf dan maar bij voorbaat te weigeren. Dat pakt desastreus uit, want het bedrijf verliest daardoor steeds meer contact met klanten.

 
Zicht op klanten kwijtgeraakt 
Dat contact tussen bedrijf en klanten staat in die tijd toch al op een laag pitje. Het is schrikken voor Lego als grote winkelketens - waaronder Walmart in de VS - in 1999 laten weten dat ze geen idee hebben wie de klanten van Lego eigenlijk zijn. Het is een wakeup call. „We waren zo afgesloten van de rest van de wereld,” herinnert een Lego-manager zich. „We waren het zicht op onze klanten kwijtgeraakt.”

De wakeup call komt net op tijd. Lego slaagt erin om met nieuw elan een nieuw tijdperk in te gaan. CEO Jorgen Vig Knudstorp besluit in 2004 om themaparken en video games deels af te stoten en te focussen op de kernactiviteit: legostenen. Het bedrijf komt met nieuwe initiatieven als de The Lego Factory en The Lego Movie die aanslaan bij een groot publiek.

 
Onderzoek met small data   
Lego gaat ook onderzoek doen bij klanten thuis (met hun instemming) en maakt daarbij gebruik van small data. Pionier bij Lego is Martin Lindstrom. Door in het dagelijkse leven van kinderen te duiken, lukt het hem inzicht te krijgen in hun verlangens. Lindstrom praat met kinderen en observeert hun gedrag. Zo merkt hij dat de uitdaging voor kinderen niet groot genoeg kan zijn. Lego komt vanaf dan met meer geavanceerde bouwsels die inspelen op die wens van kinderen.

In 2005 komt Lego met The Lego Factory, een site waar mensen hun eigen ontwerpen kunnen maken en vervolgens de bijbehorende stenen aanschaffen. Ze kunnen hun creaties delen in een online gallery, waarmee de site ook een eigen social netwerk van Lego is.

 
The Lego Movie  
Een  groot content marketing succes komt in 2014 met The Lego Movie. De film slaat aan bij kinderen en volwassenen. „Kinderen willen met Lego spelen; ouders zijn geraakt door de universele boodschap van de film, namelijk dat het belangrijk is verbeelding te hebben, op welke leeftijd dan ook,” schrijft The Guardian.

De aandacht voor Lego vliegt omhoog, ook op social media. Tot dan krijgen posts van Lego op bijvoorbeeld Instagram zo’n 10.000 likes; sinds de film is dat meer dan verdubbeld. Als in Amerika de Oscars voor de beste speelfilms worden uitgereikt, noemen tienduizenden mensen The Lego Movie op Twitter.

Lego breidt uit met kantoren in de VS en China. Na het debacle slaagt het bedrijf erin in tien jaar de omzet te verviervoudigen.

 
Groei botst tegen bakstenen muur   
In de loop van 2016 verschijnen andere berichten. Lego’s onstuimige groei botst op een bakstenen muur, kopt de Financial Times. Ook The Wall Street Journal is kritisch. Voor het eerst daalt de winst met enkele procenten. Is het wonder van de speelse marketing dan toch uitgewerkt of is er iets anders aan de hand?

Lego wijt het probleem aan het aannemen van veel nieuw personeel in Azië waar het bedrijf wil groeien. Maar de hoeveelheid nieuwe mensen is volgens de Financial Times disproportioneel. Lego wil ook meer investeren in fabrieken in Hongarije en Mexico waardoor er minder winst overblijft.

Sommigen zeggen dat Lego nu precies dezelfde fouten maakt als vijftien jaar geleden. De videospelletjes van toen hebben daarna minder ruimte gekregen, maar inmiddels zijn er nieuwe Lego-creaties die inspelen op games als Angry Birds. Het is een terugkerend dilemma: in hoeverre moet Lego meegaan met digitale trends?

 
Importtarieven Trump 
In Europa en Azië zit de groei er nog steeds in, maar in Amerika blijft die achter. En sinds de verkiezing van Trump heeft Lego er een nieuw probleem bij. Het bedrijf kan op hoge importtarieven rekenen vanuit Mexico naar de Verenigde Staten. De uitbreiding van de Mexicaanse fabriek is bedoeld om te produceren voor de VS.

In een tweede artikel relativeert de Financial Times overigens de problemen bij Lego. „Op de uitdagingen van Lego kunnen andere speelgoedfabrikanten wel eens jaloers zijn. (...) Maar het Deense bedrijf gaat merken dat blijvend succes bijna net zo moeilijk is als terugkomen uit een diep dal.”

Lego zelf treedt zeker naar buiten. Er staat een groots, nieuw hoofdkantoor op stapel. In het ontwerp komt de speelse stijl van lego terug samen met de ambitie om klanten in de hele wereld te blijven bedienen.

https://www.youtube.com/watch?v=P-e_1bwoG1s

 
 
Tuesday, 15 November 2016 | Written by Ralph Rozema

Duopolie Facebook en Google blijkt nog groter

Het nieuws druppelde hier en daar in de zomer Nederland binnen, maar werd in de media niet groots opgepakt. Google en Facebook halen 85 procent van alle online advertentie-inkomsten binnen (De Volkskrant). De twee bedrijven in Californië vormen een duopolie. Dat is niet mis. Maar is het echt zo gigantisch? En waar komt dat cijfer eigenlijk vandaan?

 
De 85 procent is in Amerikaanse media voor het eerst te lezen in een column in The New York Times. Een auteur laat het getal en passant vallen en noemt een bankier als bron. Het gaat niet over de afgelopen tijd, maar is een voorspelling voor de komende maanden. En wellicht een beetje uit de losse hand.

 
Adweek belt rond
De column leidt tot ophef in Amerikaanse media vanwege die zin met dat getal. Marketingblad Adweek belt met eigen specialisten en komt uit op tien bedrijven die 75%  van de online ad opbrengsten binnenhalen. Dat wil zeggen: zo ligt het ongeveer in Amerika. Voor andere landen zijn geen cijfers voor handen.

In Groot-Brittanie buigt The Guardian zich in een long read over Google en Facebook: How Technology Disrupted the Truth. De krant wijdt in detail uit over hoe Facebook en Google steeds meer macht krijgen over het nieuws, dat veel artikelen fouten bevatten omdat feiten niet worden gecheckt en dat mensen alleen visies krijgen voorgeschoteld waar ze het mee eens zijn. Een goede analyse, zoals The Guardian dat wel vaker doet.

En dan komt ook The Guardian met die 85 procent. Gebracht als feit zonder toelichting. Er staat een link bij, maar daar is het cijfer niet terug te vinden.

 
Financial Times waarschuwt voor duopolie
Dan een stuk in The Financial Times: Advertising: Facebook and Google build a duopoly. Die krant citeert een onderzoek met bron over online ad spending in 2015. Dat jaar gaat 75 procent van alle nieuwe online advertentie-uitgaven naar Google en Facebook. In het eerste kwartaal van 2016, schrijft de krant, ligt dat in de VS op 85 procent, maar daar ontbreekt de bron.

 
Meer dan 85% online ads voor twee giganten
Nog één keer zoeken. Techsite digitalcontentnext biedt enige opheldering. De site maakt een eigen berekening en tabel op grond van de advertentiegroei op Google en Facebook.

Hun conclusie is vergaand: Google en Facebook halen in de VS samen 90 procent binnen van de groei aan online advertentie-inkomsten. Voor alle andere bureaus blijft dus 10 procent over.

Helemaal kom je er niet uit. Iemand in de media lanceert een getal en overal in andere media vind je het terug. Het kan nergens op gebaseerd zijn. Maar een trend tekent zich onmiskenbaar af. De machtsconcentratie van de twee giganten, waar The Financial Times voor waarschuwt, is nu al groter dan we denken.

 
Wednesday, 02 November 2016 | Written by Ralph Rozema

Europese media zoeken online winst in branded content

Steeds meer media in Europa kiezen voor branded content, maar bij Italiaanse media moeten ze er weinig van hebben. Het is een opvallende conclusie in een Europees onderzoek naar verdienmodellen van media uitgevoerd door het Reuters Institute in Londen.

 
Het Reuters Instituut deed onderzoek bij 25 kranten en enkele commerciële tv-zenders in zes Europese landen. Van de Duitse tabloid Bild, de Franse krant Le Monde tot de Daily Telegraph in Groot-Brittannië. Nederlandse media zitten er niet bij, maar veel van de conclusies zullen ook hier gelden.

 
Minder advertentie-inkomsten 
Bijna alle onderzochte media zijn begonnen met digitale varianten en zijn erin geslaagd daarmee een breder publiek te bereiken. Dat levert financieel nog weinig op: ruim 80 procent van de inkomsten komt nog steeds van print-edities. Maar ook daar zijn minder advertentie-inkomsten: in Duitsland was de daling de afgelopen vijf jaar 20 procent, in Frankrijk 26 procent en in Italië zelfs 50 procent.

 
Onstuimige groei adblockers   
De geïnterviewde CEO’s en hoofdredacteuren noemen als redenen de dominantie van Facebook en Google op de advertentiemarkt en daarnaast het toenemend gebruik van Adblockers. In Nederland ligt dat gebruik op 20 procent. In veel Europese landen ligt dat hoger: in Duitsland op 25 procent, in Spanje op 28 procent, in Frankrijk op 30 procent, in Griekenland op 36 procent en in Polen op 38 procent. (Voor een kaart met alle cijfers: ga op deze Reuters-pagina naar charts, kies daar ad-blocking).

 
Native advertising 
De meeste ondervraagden zien branded content of native advertising als de belangrijkste manier om online winst te gaan maken. Het Duitse Bild is daar al ver mee en heeft een eigen BILD Brand Studio die branded video’s maakt voor adverteerders.

 
Groot-Brittannië loopt voorop 
In Groot-Brittannië zijn er meerdere kranten die al goed verdienen aan branded content. Uitgevers hebben daarvoor eigen agencies opgezet. Zo heeft The Daily Telegraph een sectie Spark. Daar werkt een team van ruim vijftig journalisten, sales officials, ontwerpers en developers. Zij schrijven content en maken video’s voor brands. De meeste branded content komt op de website van de Telegraph, maar bedrijven gebruiken het ook elders voor hun eigen campagnes. Volgens Peter Lindsay, director of strategy van The Telegraph, is branded content de manier om tegenwicht te bieden aan de grote techcompanies. „Hiermee kunnen we concurrerend zijn met Facebook en Google, omdat we expertise in huis hebben om branded content te maken. Wij zijn in staat om waarde toe te voegen.”

 
Weerstand in Italië 
De Italiaanse geïnterviewden zeggen dat branded content vooralsnog minder kans heeft, omdat er in de newsrooms verzet is tegen gesponsorde content. „We merken culturele weerstand in de newsrooms. Het onderscheid tussen redactionele en branded content is een gevoelig onderwerp,” zegt een Pier Paolo Cervi van de Gruppo L‘Espresso.

De kwaliteitskrant Il Corriere della Sera heeft goede ervaringen met branded content. De krant richtte in 2015 Numix Studios op, een creatief team dat werkt aan branded content en multimedia storytelling projects. Volgens marketing director Michela Colamussi is de aanvankelijke weerstand overwonnen door een heldere scheiding te maken tussen branded en redactionele content.

 
Nieuwe content voor speciale doelgroepen 
De zoektocht naar inkomstenbronnen heeft veel nieuwe initiatieven opgeleverd: van het organiseren van offline events, business-to-business diensten, tot het opzetten van nieuwe sites voor speciale doelgroepen. Zo heeft de Franse krant Le Monde een speciale sectie Campus, die gericht is op studenten en hun families. Een andere sectie Pixels gaat over nieuwe technologie, digitale cultuur en online gaming. Le Monde slaagt er zo in meer jongeren naar de krant te trekken.

 
De krant levert financiële diensten 
The Daily Telegraph kiest verder voor andere inkomstenbronnen, die los staan van de journalistiek. De krant biedt financiële diensten aan, zoals advies over hypotheken, ziektekosten- en reisverzekeringen en credit cards. De krant benadrukt dat de service los staat van de economische redactie van de Daily Telegraph.

De krant organiseert daarnaast reizen onder begeleiding van correspondenten. Op de reispagina’s staan ook goedkope hoteldeals die je alleen kan boeken via de krant. „Wat we klanten aanbieden is een perspectief op de wereld,” zegt Peter Lindsay van The Telegraph. De inkomsten uit zulke activiteiten zijn inmiddels even hoog als de opbrengsten uit digitale abonnementen.

 
Advies over Google Adwords 
Opmerkelijk zijn ook de business-to-business diensten die sommige media aanbieden, zoals de Duitse regiokrant Westdeutsche Algemeine Zeitung. De krant heeft een digitaal marketingbureau opgezet voor kleine en middelgrote bedrijven. Het bureau geeft advies over het opzetten van websites, Google Adwords en SEO-strategieën. En dat allemaal om de krant in de lucht te houden.

Zulke initiatieven zijn een antwoord op de lage advertentieopbrengsten en het gebrek aan abonnees op digitaal nieuws. De geïnterviewden zijn er verdeeld over. Sommigen vinden de nevendiensten te vergezocht en zien meer in branded content als oplossing. Anderen vinden nevenactiviteiten geen probleem als het onafhankelijke journalistieke werk maar kan doorgaan.

 
Monday, 31 October 2016 | Written by Ralph Rozema

Nieuwssite gaat van clickbait naar virale content

De site haalde meer dan 80 miljoen unieke bezoekers per maand. Upworthy gebruikte daarvoor clickbait, koppen die veel meer beloven dan een artikel biedt. De kritiek bleef niet uit en de site maakte vorig jaar een eind aan het clickbait ‘monster’. Liever minder hits en meer prestige. Nu scoort Upworthy opnieuw, met eigen content die viraal gaat.
 
Upworthy wordt in 2013 genoemd als de snelst groeiende mediasite ooit. Dat komt niet alleen door de feelgood berichten en video’s die de site brengt. Bezoekers worden verleid met headlines die emotie oproepen en vaak ronduit misleidend zijn.
Een half jaar na de oprichting in maart 2012 heeft Upworthy 8,7 miljoen unieke bezoekers per maand. Niet mis voor een site waar nog geen dertig mensen werken. De site maakt weinig eigen content, maar speurt social media af, neemt items over en zet er een klikbare kop boven.

Koppen met drama en emotieEen verwarde tiener loopt weg van school en je raadt nooit wat er daarna gebeurt. Dat soort koppen. Met suggestie, drama en emotie. En hoe meer suggestie, hoe meer mensen klikken. Ook al komen ze daarna wellicht uit op een saai stuk dat de verwachtingen niet waarmaakt.
De editors van Upworthy gebruiken algoritmen om koppen te vinden die veel emotie oproepen. Ze testen er zo’n 25 per item en kiezen wat het meeste aanslaat. „We vinden het niet erg mensen te misleiden om te zorgen dat ze op content klikken waar ze van houden,” zegt CEO Eli Pariser in de begintijd tegen Business Insider.

De eerste keer met miljoen hitsNeem de eerste keer dat Upworthy een milljoen hits scoort. De site neemt een item van de radio over waarin een Ierse politicus kritiek uit op het gezondheidsplan van Obama. Het item is nauwelijks opgemerkt. Maar als Upworthy er een eigen kop boven zet, gaat het in Amerika viraal: „A Tea Partier decided to pick a fight with a foreign president. It didn’t go so well.”
Je voelt het drama en klikt. Maar de kop klopt feitelijk niet (niet aangesloten bij de Tea Party). De tweede zin suggereert een suspense die er niet is. Als je erop klikt, kom je bedrogen uit. Het voorbeeld wordt genoemd in The Atlantic.
De enorme aantallen hits vallen op in de Verenigde Staten. En Upworthy heeft ook sympathie, omdat het vooral positief nieuws brengt. Over een jonge musicus die tegen kanker strijdt. Of over kansarme kinderen die eindelijk onderwijs krijgen.

Bill en Melinda Gates sluiten zich aanUpworthy zet zich ook in voor goede doelen. De site krijgt geld van de Bill and Melinda Gates Foundation - het fonds van Microsoft-oprichter Bill Gates en zijn vrouw Melinda - om content te maken over gezondheidszorg wereldwijd en het tegengaan van armoede. Dezelfde soort koppen zorgen ervoor dat ook die content goed wordt bekeken.
In de wedloop naar zoveel mogelijk hits nemen steeds meer andere sites de werkwijze van Upworthy over. Misleidende koppen, het maakt niet uit, als je maar gezien wordt. Het brengt veel bezoekers naar de sites, maar leidt ook tot een storm van kritiek.

Facebook neemt maatregelenVooral bij social media is de irritatie groot, want de Upworthy-koppen domineren ook daar. Facebook neemt maatregelen en past in 2014 het algoritme aan, zodat misleidende koppen worden weggefilterd. Bij Upworthy komen de vele miljoenen hits in een vrije val. Het toont de macht aan van een netwerk als Facebook. In 2015 is het aantal kliks bij Upworthy ruim gehalveerd.
Maar ernstiger is misschien nog de publieke verontwaardiging die over de werkwijze van Upworthy is ontstaan. Gevestigde media als The New York Times merken op dat hun websites in de schaduw staan, omdat zij wel nette koppen gebruiken en daardoor minder bezoekers trekken.

Excuses voor alle clickbaitBij Upworthy zelf realiseren ze zich dat het zo niet langer kan en in 2015 komt de omslag. Mede-oprichter Peter Koechly biedt op de Changing Media Summit van de Guardian zijn excuses aan voor het clickbait ‘monster’ dat ze hebben losgelaten. ,,We hebben besloten om goodbye te zeggen tegen clickbait,” zegt hij
Dat jaar krijgt Upworthy ook een nieuwe hoofdredacteur. Amy O’Leary komt van de digitale sectie van The New York Times. Ze wil eigen verhalen, vooral video. Ze ontslaat zestien mensen, van de inmiddels bijna honderd, en daar komen videospecialisten voor terug. De video’s gaan soms viraal – zonder misleidende kop – gewoon omdat ze goed en grensverleggend zijn.
De feelgood invalshoek blijft. Zoals bij deze video over vrijwilligers die een jongen een gratis 3D-geprinte handprotese bezorgen.

 
https://www.youtube.com/watch?v=V-BgqfzGoLo

 
In juni 2016 krijgen de video’s van Upworthy 329 miljoen views, vooral op Facebook. Dat is een prestatie, omdat de site nog niet zo lang eigen video’s maakt. Het aantal unieke bezoekers van de site ligt fors lager dan in de clickbait periode. In februari 2016 waren dat er 8,5 miljoen, meldt Niemanlab.org. Liever minder hits, maar wel eerlijke koppen. Het testen van meerdere koppen gebeurt nog steeds.

Branded content werkt niet andersNaast eigen verhalen heeft Upworthy branded content. En daarvoor geldt precies hetzelfde: geen clickbait, maar zo authentiek mogelijk gemaakt. De site heeft partnerships met bedrijven als Unilever. Die samenwerking leidde vorig jaar tot een branded campagne rond bewustmaking over het broeikaseffect.
Het debat over de headlines is nog niet voorbij. „We gaan niet terug naar de krantenkoppen van vroeger, omdat internet nu eenmaal anders werkt,” zegt O‘Leary. Er zijn wel vuistregels: oprechtheid moet voorop staan. Verleiden mag, maar het moet kloppen met wat je uiteindelijk te zien krijgt.
Monday, 24 October 2016 | Written by Ralph Rozema

Het geheim van de Spotify playlists 

Muziekdienst Spotify maakt een ongekende groei door, ten koste van radiozenders en platenlabels. Onafhankelijke artiesten vinden via Spotify een miljoenenpubliek. Het succes is vooral te danken aan de razend populaire playlists. De algoritmen daarvoor werken nagenoeg perfect. 

 
Spotify bereikte in september de mijlpaal van 40 miljoen betalende gebruikers. Daarnaast gebruiken miljoenen mensen de gratis versie met advertenties. De cijfers hebben Spotify zelf ook verrast, kopt Adweek. De motor achter de groei is de wekelijkse playlist Discover Weekly.

Matt Ogle is de bescheiden man achter de Spotify playlists. Hij kwam met het idee om gebruikers een lijst met nummers te sturen gebaseerd op hun eigen muziekvoorkeur. En hij ontwikkelde de algoritmen om de persoonlijke afspeellijsten samen te stellen.

 
Algoritmen als succesfactor
Social media als Facebook en Twitter gebruiken algoritmen om de volgorde te bepalen van posts die je ziet. Het gevolg: vaak onbegrijpelijke keuzes en boze gebruikers. Machines moeten zulke keuzes niet maken, dat moeten mensen doen, is de reactie. Bij Spotify gaat dat anders.

„We hebben lange tijd gedacht dat mensen superieur zijn aan algoritmen,” zegt Bob Lefsetz, auteur van de Lefsetz Letter, een nieuwsbrief over de muziekindustrie. „Wat wij hebben vastgesteld is dat de algoritmen van Spotify verbazingwekkend precies zijn.”

 
Poëzie
De 36-jarige Matt Ogle is al zijn hele leven bezig met het online vinden van dingen die emotie oproepen. Hij groeit op in Canada en studeert Engels en Computerwetenschap aan de Universiteit van Alberta. Hij houdt van poëzie en heeft een online nieuwsbrief die dagelijks een gedicht aanbeveelt. „Veel van mijn werk gaat over het oproepen van emoties met eenvoudige dingen die je online vindt,” zegt hij tegen Bloomberg Businessweek.
Na zijn afstuderen in 2004 gaat Ogle in Londen werken voor last.fm, een Britse online radiosite die suggesties geeft voor bands, songs en concerten. Wie naar deze song luisterde, luisterde ook naar die. Dat soort adviezen. Last.fm was er in die tijd een voorloper mee.

 
Drinkify
In 2011 begint hij een kantoor in Londen voor Echo Nest, een Amerikaans online muziekbedrijf, waar hij voor het eerst met algoritmen gaat werken. Drinkify is zijn creatie waarmee hij bands verbindt aan bepaalde cocktails. Je tikt de naam van de band in en de site vertelt je welke drank erbij hoort. In de media wordt het een hit, maar Ogle stopt ermee, omdat hij vreest dat winst maken met alcohol problemen gaat geven.

Zijn volgende project - een social netwerk over muziek - mislukt, omdat hij het ontwerpt voor de PC, net op het moment dat zijn doelgroep massaal overstapt op de smartphone. Het gebeurt vaker in de tech-wereld: een opeenvolging van mislukkingen waarna iemand uitgroeit tot een wereldspeler van formaat.

 
Zieltogende Discoverpagina
In 2014 komt Echo Nest in handen van Spotify. Ogle krijgt de opdracht zich te buigen over de zieltogende Discover-pagina waar je muziek kan kiezen. Een schamele 3 procent van de bezoekers maakt er dan gebruik van.

Ogle zet in op een playlist die gebruikers elke maandag krijgen als cadeautje aan het begin van de week. Het team kiest voor een mix van voor de luisteraar bekende en onbekende tracks.

 
Succes veroorzaakt crash database
De Discover Weekly playlist die in juli 2015 van start gaat, is zo succesvol dat de database in Zweden het nauwelijks aankan. Keer op keer bellen Zweedse collega’s Ogle uit bed, omdat de site op crashen staat. Op een maandag in september 2015 gaat het mis. Het duurt ruim een dag voordat de playlists weer bereikbaar zijn.

In drie maanden spelen Discover-gebruikers meer dan een miljard nummers af. Sindsdien is Spotify uitgebreid met nieuwe playlists. Sinds augustus 2016 brengt Release Radar elke vrijdag nieuwe tracks die passen bij je muziekvoorkeur. Sinds kort is er ook een dagelijkse afspeellijst Daily Mix met veel nummers die je al kent. Daily Mix is meer gericht op comfort en minder op ontdekken.

 
Nieuwe Spotify sterren
Net zoals radioshows nieuwe artiesten lanceren, doen de Spotify Playlists dat ook. Alleen is het niet de persoonlijke voorkeur van de DJ, maar speelt de lijst nadeloos in op de voorkeur van de gebruiker. Onbekende artiesten krijgen ineens een miljoenenpubliek.

Neem Mike Perry die aan de lopende band werkte bij Volvo in Zweden en ervan droomde een beroemde DJ te worden. ’s Nachts trok hij zich terug in een studio en produceerde songs, tot zijn dertigste zonder succes. Toen kwam zijn track ‘The Ocean’. Social media stonden vol met een Spotify-link naar de song. Perry zegde zijn baan op en ging die zomer toeren door Europa. Nu heeft hij ruim vijftien miljoen maandelijkse luisteraars op Spotify. „Het opende zoveel deuren voor mij,” zegt hij terugkijkend in Bloomberg Businessweek.
 
Vergelijking van geluidsgolven
De algoritmen bij Spotify werken in wezen niet anders dan bij social media. De muziekdienst verzamelt statistieken over de luistergewoonten van gebruikers, kijkt welke muziekkeuzes bij elkaar passen en stelt zo een lijst samen, vat mobileworldlive de werkwijze samen.

Voor de Release Radar playlist vergelijken audio-analisten beelden van de geluidsgolven van nieuwe muzieknummers met die van de favoriete tracks van een luisteraar. Het is wis- en natuurkunde, al komt het bij sommige mensen over als pure magie.

Bijzonder is dat die lijsten zo goed werken, dat luisteraars blij verrast zijn door de keuzes en alleen maar nog meer Spotify willen. Niets te klagen dus over algoritmen. Het blijft de natuurlijk vraag of algoritmen ook in andere gevallen, zoals bij het rubriceren van journalistieke teksten, ooit zo doeltreffend kunnen zijn.

Spotify weet mensen aan zich te binden. Veel gebruikers zijn niet alleen fan van Weekly Discover, ze zijn er verslaafd aan. Gewoon omdat het leuk is. Het einde van de groei is nog niet in zicht.
Monday, 17 October 2016 | Written by Ralph Rozema

By accepting you will be accessing a service provided by a third-party external to https://www.candidplatform.com/

Be Candid,
it’s contagious.

Candidness is the quality of speaking with
honesty and authenticity. Our Candid editorial
team shares stories that matter on media, data,
marketing, creativeness and technology.