Als zoveel mensen in heel Europa elk jaar weer reikhalzend uitkijken naar je commercial dan doe je iets goed. Zulke verwachtingen zijn slechts weggelegd voor bepaalde adverteerders. Een goed voorbeeld is de thematische commercial rondom de Amerikaanse Super Bowl. Of…. John Lewis!

 
Emotioneel engagement.
De gemiddelde kijker kan de waterlanders maar nauwelijks bedwingen bij het zien van een John Lewis kerstspotje. Het begon allemaal met de befaamde eerste commercial rond de kerstdagen in 2007: Shadows, waarna elk jaar opnieuw een fantastisch afgestyled hoogstandje volgde, naarmate de jaren vorderden steeds vaker geladen met emotie en fantasieën die tot leven komen. En niet te vergeten: de muziek. Artiesten - soms bekend, soms een stuk minder - coverden al Frankie Goes to Hollywood  met The Power of Love, Real love van The Beatles, Half the world away van Oasis en Sweet child ‘o Mine van Guns N’ Roses voor de soundtrack.

 
Mijn favorieten
Wie herinnert zich niet de gevoelige iconische stop motion animatie met een beer en haas “The Bare & hare” met de muziek van Lily Allen? De making-off vond ik overigens al even imponerend. En dan “Monty the Penguin” uit 2014, waarbij de kijker even op het verkeerde been wordt gezet omdat het ongeduldige jongetje dat niet kan wachten tot het kerst is, niet bleek te kunnen wachten om zijn cadeautje aan zijn ouders te geven. Als er een merk is dat de kracht van de emotie goed weet in te zetten is het de Britse warenhuisketen wel. Allemaal nog eens terugkijken kan hier.

 
Peakweek 
Het online spotten van de commercial houdt veel mensen op social media bezig. Ongeduldig speurde ook ik de hele week al naar hints. Eerder deze week dook er nog een viraal gaande video op, geheel in stijl ván, die voor flink wat verwarring zorgde; mensen zagen het schoolproject van een Britse student aan voor de nieuwste John Lewis commercial. Was helemaal niet de bedoeling van de student, die na het online zetten van zijn kunsten wél is uitgenodigd door de warenhuisketen om eens te komen praten.

 
#bouncebounce
John Lewis is erin geslaagd altijd weer met een verrassing te komen. Ook dit jaar. Gister speurde ik opnieuw naar iets wat op een release leek. Traditiegetrouw maakt John Lewis de spot meestal begin november bekend. Ik vond de eerste uitgelekte beelden op de site van The Telegraph. Op Twitter is door een account, genaamd ‘Bounce’ een filmpje met de #bouncebounce gedeeld waar en hond een springend meisje in haar tuin bekijkt. Zou dit ‘m dan zijn en zou deze boxer met zijn grote ogen daar een rol in spelen?

 
Onverwacht
Vandaag hoorde ik op de radio dat Buster The Boxer inderdaad de hoofdrol in de nieuwe kerstcommercial te pakken heeft. Eenmaal op de plek van bestemming bekeek ik de commercial direct en bleef met gemengde gevoelens zitten. De 10^e John Lewis kerstcommercial is geen klassieke tranentrekker. Hoewel in het begin hier alles nog op wijst: de muziek van The Vaults (die Randy Crawford covert), een vrolijk meisje, beelden van een liefdevol gezin, die hond met zijn grote ogen, gevolgd door nog meer dieren in de figurantenrol. En dan de plotwending… Emotie maakt plaats voor een vleugje humor! En hoewel ik even verbouwereerd ben en mijn ongebruikte tissues wegleg, denk ik ook: toch past het bij de retailer die elk jaar weer weet te verrassen. Of het nou door keuzes in muziek, videostijl, hoofdrolspelers of plot is. Dit is een John Lewis-commercial met een dikke knipoog naar een John Lewis-commercial.  Knap gedaan. Toch is daardoor nu al de grote vraag die rijst: maar hoe gaan ze daar volgend jaar dan op voortborduren?