,,Ik ga later in Rotterdam wonen. Want daar gaat Gio naartoe verhuizen,’’ aldus mijn 10-jarige stiefzoon J. aan de ontbijttafel. Gio. Wie was dat ook alweer? Oh ja, een populaire YouTuber. Maar om daar nou voor naar Rotterdam te moeten verkassen? Zijn 8-jarige zusje S. raadt hem deze stap af, aangezien hij dan ook Feyenoorder moet worden. Maar dat is een andere discussie.

 
S. is op haar beurt helemaal wild van Enzo Knol, de reden waarom wij in de herfstvakantie absoluut naar Turkije moesten, en niet naar Spanje. Want Enzo is ook ooit eens in Turkije geweest. Ik geloof niet dat ik dat vroeger ook had met Carlo Boszhard. Maar ja, dat was dan ook de vorige eeuw.

Er is al een hoop gezegd en geschreven over ‘Generatie Z’, de officiële term voor de lichting die geboren is tussen 1995 en 2010. Maar aangezien jongetjes van 10 niet zo gemakkelijk over één kam te scheren zijn met studenten van 22, is voor mijn stiefkinderen en hun leeftijdsgenoten onlangs nog een categorie in het leven geroepen: ‘Generatie F’, voor iedereen die tussen 2008 en nu het levenslicht zag. Welke wetten gelden er voor deze lichting YouTube-kijkers?

 

Wet 1: Saai = goed

Wel eens een vlog van Enzo Knol gekeken? Vast wel. Maar vermoedelijk heb je het niet tot het einde toe volgehouden, aangezien zijn filmpjes - sorry, Enzo - nou niet bepaald spannend zijn. Laten we eerlijk zijn: hoe boeiend is het leven van een goedlachse, maar doodgewone jongen en zijn al even doodgewone vriendinnetje? Nou, héél boeiend, vinden 1,7 miljoen fans. Want juist die alledaagsheid en herkenbaarheid is wat kinderen leuk vinden. Dat geeft ze het gevoel dat ze hem persoonlijk kennen, als ware hij die oudere buurjongen tegen wie ze op kijken.

 

Wet 2: Iedereen beroemd

Wet 2 houdt verband met wet 1. Vloggers als Enzo Knol, maar ook Gio (818.000 abonnees), de internationale game-YouTube-sensatie Kwebbelkop (7,7 miljoen abonnees), de komische Dylan Haegens (1,2 miljoen abonnees) en MeisjeDjamilla (828.706 abonnees) geven hun fans het idee dat die net zo succesvol en beroemd kunnen worden als zij, juist omdat ze zo gewoon zijn. Het idee: deze doodgewone jongeren zijn ook allemaal op hun slaapkamer begonnen met een handjevol volgers, dus waarom zou ik geen YouTube-ster kunnen worden? Kwestie van een kanaal starten, de iPad op selfiestand en filmen maar. Nog wel even papa en mama om toestemming vragen.

 

Wet 3: Echte illusie

Wat je op tv ziet, is vaak gescript of in scène gezet. Zelfs realityprogramma’s zijn niet altijd even realistisch. De video’s van de sterren op YouTube zijn dat tenminste wel. Bovendien staat de ‘presentator’ niet in een Hilversumse studio, maar praat ‘ie vanuit zijn slaapkamer of keuken rechtstreeks met jou, alsof hij tegenover je zit. Hoe echt wil je het hebben? Wat kinderen nog wel eens willen vergeten, is dat hun idolen natuurlijk alleen datgene laten zien wat zij wíllen laten zien: de mooie kant van hun leven of producten die geld opleveren. Maar daar gaat het niet om. Als de illusie maar echt is.

 

Wet 4 Sociale verbinders

Je viel vroeger toch wel een beetje buiten de boot als je niet naar Medisch Centrum West, Beverly Hills 90210 of Goede Tijden, Slechte Tijden keek. Hetzelfde geldt nu voor het volgen van bepaalde YouTubers. Tegelijkertijd dienen die YouTubers ook vaak als sociale verbinders/uithangborden van nog niet uitontwikkelde identiteiten. Jongetjes die dol zijn op gamen, mogen de nieuwste video van Clonny Games (190.000 abonnees) natuurlijk niet missen als ze de volgende dag mee willen praten met hun vriendjes. En fans van de vrolijke Furtjuh (447.000 abonnees), dromen van een ‘furbulous’-hoodie met regenboogletters.

‘Welkom bij mijn nieuwste videoooo!!’ of ‘Súperleuk dat jullie kijken!!’ Blijf je in elk geval wakker..

Wet 5 Druk en hysterisch

Het lijkt wel alsof je alleen YouTube-ster kunt worden als je adhd hebt. Van Enzo Knol tot Clonny Games en van MeisjeDjamilla tot Dylan Haegens; ze doen allemaal nogal druk. De meeste idolen beginnen hun video vaak door met veel bravoure iets te schreeuwen in de trant van: ‘Welkom bij mijn nieuwste videoooo!!’ of ‘Súperleuk dat jullie kijken!!’ Het verbale enthousiasme neemt gedurende een gemiddeld filmpje niet af. Daarnaast is het montagewerk vaak ontzettend snel, zo niet hysterisch. Blijf je in elk geval wakker.