We kunnen het op deze plek heel vaak over programmatic advertising hebben (en dat gaan we ook doen), maar ik weet toevallig waar jullie écht over praten aan de lunchtafel. Natuurlijk is dit een vaksite, maar tv-programma’s zijn nog steeds de motor van de marketingsector. Dus daar komt-ie aan: zou het nog wat worden met M? 

 
Het begon allemaal niet zo soepeltjes. Als je twitter en veel recensenten moet geloven dan is het snel gedaan met de zomervervanger van Matthijs. Angela de Jong van AD was nog wel enthousiast over het format, naar ze vond ook dat er betere gasten moesten komen. Wéér Arie Boomsma die iets over een boekje vertelde was te weinig. Gelukkig was ze de volgende dag zelf te gast en ging het gezellig met tv-recensenten over tv-recensenten. De kritiek was terecht, maar ik denk dat het goed gaat komen en dat baseer ik op het talent van de host. Margriet van der Linden had waarschijnlijk een weekje of twee nodig om te concluderen dat ze gewoon alles zelf moet doen. Misschien was Tweede Pinksterdag wel de dag dat het allemaal in elkaar viel.

Mogelijk heeft ze op die dag alle zogenaamde tv-kenners met hun slecht onderbouwde wetjes (niet teveel muziek, veel BN’rs en altijd een rubriekje met zogenaamd leuke tv-fragmenten) er uitgegooid. Zei ze in de loop van die maandag keihard over de redactievloer: niet meer tegen me zeuren over het script waaraan ik me moet houden, niet zeiken over een kijkcijferkanon als Peter R de Vries, maar we gaan vanaf nu maken wat ikzelf graag zou kijken. En dat deed ze. Lekker een paar relatief onbekende jazzmusici nummers laten zingen, een vage rubriek in de categorie ‘hoi, hoe gaat het?’ en een inspirerende opening. Okay, één item over voetbal is goed, maar dan moet wel de beste liedjesschrijver van Nederland langskomen. Kortom: muziek, het Paradesfeertje en niet teveel focus op de actualiteit.

 

Een show over Margriet

Want als je programma jouw naam draagt dan gaat die show dus ook over jou. Jouw karakter zit erin, jouw manier van vragenstellen en ook jouw mening. Dat zag je mooi in het openingsfilmpje waarbij een actrice zich uitsprak tegen Harvey Weinstein. Misschien zat daar wel een dubbele bodem in, zo van: jullie kunnen allemaal iets roepen, maar vanaf vandaag gaat het op mijn manier. Want Margriet weet ook wel; zo’n gesprek als met Sanne Wallis de Vries in de eerste week moet je niet te vaak doen. Eerst niet kunnen inspelen op een spontane actie waarbij Wallis de Vries een glas champagne wilde drinken en daarna een zouteloos kwisje afwerken omdat iemand dat heeft bedacht. Gewoon niet doen.

 

Het nieuws

Als je het talent hebt van Van der Linden dan is zo’n talkshow vooral een kwestie van tijd. Interviewen kan ze, presenteren ook, maar je moet die deeltalenten een beetje in elkaar vlechten. Gewoon uren maken net als in ieder vak, zekerder van je zaak worden en het is te hopen dat ze daar een beetje de tijd voor krijgt van de netbazen. De kritiek van onder andere Frits Barend was terecht hoor, maar zijn argumenten dat het programma te weinig urgentie had, is dat niet. Nieuwsuur en Pauw moeten actueel zijn, maar M mag best een beetje losjes. Ze heeft gekozen voor die zomeravondsfeer van festivals; een beetje over cultuur praten, muziekje erbij en oh ja, we nemen ook het leven nog door (waar het nieuws een onderdeel van is). Je kan dan best met wat nieuws beginnen, maar het hoeft niet veertig minuten actueel te zijn. Dat doen de anderen immers al.

Om de volledige regie te durven voeren, heb je zelfvertrouwen nodig en dat kost tijd. Het zou geweldig zijn als Van der Linden dat na twee weken heeft opgebouwd want het is de enige manier waarop het programma kan overleven. Geen compromietjes, geen zenderbazengeneuzel, maar alleen je eigen intuïtie volgen. De allergrootsten van Nederland - Johan Cruijff, Willem van Hanegem, Harrie Jekkers, Ronald Goedemondt - zijn dat ook na een tijdje aanrommelen gaan doen. Alleen als Van der Linden gaat doen wat ze zelf wil dan komt het goed.

fotograaf: Robin de Puy